tikk takk

Það að strákar taki þátt í hvers konar jaðarmenningu gefur þeim tækifæri til þess að renna stoðum undir karlmennsku þeirra sér í lagi vegna þess að gildi jaðarmenninga felast oft í því að upphefja karlmennsku. Stelpur, aftur á móti, sem taka þátt í jaðarmenningu verða að finna sér leið á milli karlmennskunnar í jaðarmenningunni og kvenleikans í meginstraumnum. Tímasetning stelpna til þess að taka þátt í jaðarmenningu getur því sýnt fram á það að ögra stöðluðum hugmyndum um kvenlegt kyngervi...

allt í góðum gír hérna megin.
Get ekki beðið eftir að föstudagurinn næsti renni upp. Ein vika í skil. Þangað til þarf í ýmsu að snúast, eins og laga laga laga og ég má ekkert vera að breyta eitthvað heví... því þá fer allt í eitt allsherjar rugl, eins og ég er kannski í... Ha er ég í ruglinu... ekki í augnablikinu en ég væri alveg til í að detta í ruglið núna og varpa af mér öllu eins og einni tímasprengju. 0:00:01 Búúúúmmm.

gleðigleði

dúllurnar mínar. Ég ræð mér ekki fyrir kæti.
Var að fá bréf þess efnis að ég get rannsakað í sumar á vegum Nýsköpunarsjóðs námsmanna og Mannfræðistofnunar Íslands.
Þess vegna er ég komin með vinnu í sumar.

Jíbýb´bib´bí´bbbbb

Er að reyna að ákveða titil á ritgerðina, þarf að vera búin að því fyrir morgundaginn.
yesterday´s gone, don´t stop thinking about tomorrow, it will be here... don´t you look back.
Mikil ást. Friður líka.

Gleðilegt sumar

Í morgun tók ég sérstaklega eftir því að vetur og sumar fraus saman, enda frosinn pollurinn úti á götu. Hélt af stað í sumargleðiyoga sem endurskapar mig, mótar mig og viðheldur mér... smá frasi úr ritgerðinni sem á í raun við um svo margt í samfélaginu eins og valdið sjálft sem er erfitt að koma auga á.

Í ritgerð er þetta helst: Fyrst í dag, auðvitað á sumardaginn fyrsta, sá ég fram á þann möguleika á að klára fyrir settan skiladag, 4. maí. Held þetta verði bara skemmtileg ritgerð allaveganna fyrir þá sem hafa áhuga á menningu og tónlist og konum. Og það eru nú margir. Sendi leiðbeinandanum seinasta kaflann með bros á vör og vona að hann gangi upp þó ég vænti þess að þurfa að gera smávægilegar leiðréttingar. Þá á ég eftir að gera inngang, lokaorð og laga. Laga og láta lesa yfir. Betur sjá augu en augu og þegar ég er orðin svona niðursoðin í dós með ritgerðinni þá er soldið erfitt að sjá það sem betur má fara.

Held að lagið eigi eftir að taka mestan tíma. En ég hef ákveðið að þessi ritgerð er afrakstur ákveðinnar vinnu á ákveðnum tíma og því mun hún bera þess merki að sjálfsögðu í góðum skilningi. Eftir að ég skila henni á ég ábyggilega eftir að hugsa, oh ég hefði átt að gera svona og hinsegin. Og það er bara ok.

Nú. Nafngift verksins veldur mér höfuverk. Eða ég ímynda mér að það eigi eftir að gerast. Hef ekki einu sinni hugsað út í það nýlega, en þurfti að láta vinnutitil á umsóknir hér fyrr á önninni. Þá hljómaði vinnutitillinn ég man það ekki.... úbs. ,,Ef ég væri strákur...": jaðartónlistarkonur í Reykjavík. Best bara að fá engan höfðuverk og finna titil eða nota þennnan. Kannski er hann ekki nógu lýsandi... hvað finnst þér?

Að öðru: þá skín sólin á mig og klukkan er átta. Myrkvunargluggatjöld eru ekki til staðar í þessu húsi og útlendingurinn er strax farinn að þjást á nóttunni vegna birtu. Það væri ráð að blanda svefnlyfi út í nightcap-inn, nú eða grafa upp eldgömul svefngleraugu af Saga Class frá því þegar ég var á leið út í lönd vegna business.

Í gær var mikið húllumhæ í Boston þegar brósi spilaði útskriftartónleikana sína þar í borg. Til lukku elsku Doddi. Ekki amalegt að vera tónlistarmeistari. Spurningin er hvað maður gerir við þannig lagað?

Come on, I´ll buy you a drink... er ein af uppáhaldssetningum mínum úr Dallas en það getur átt við að fá sér drykk heima á Southfork. Einu sinni vildi ég eiga heima þar. Ekki lengur. Fer kannski einhvern tímann í heimsókn en margar útisenurnar fyrir utan Southfork voru teknar upp í stúdíói sökum mikils vinds á svæðinu.

Flottheit

niður götuna gengur maður með pípuhatt.
Á mánudagskvöldi þegar klukkan er að ganga sjö.

Epli, ýsa og karrý eru kvöldmaturinn.
Kampakát yfir mínu góðæri.

sol i rigningu og sma snjo

sökum anna hefur ekki verið mikið líf hjá mér í netheimum nema þá helst til að uppfyllast andagift frá öðrum. Upplifun páskafrísins var nokkurn veginn í þessari röð sem voru jafnframt hápunktarnir: sveit, skrif, tónleikar og auðvitað páskaegg. Ljúf er lítil gjöf var málshátturinn minn sem ég kannast ekki við. Kannski er þetta einn af nýju málsháttunum. Leifar eggjanna má enn finna inni í ísskáp eftir að páskaeggið sem Lofthótel fékk fyrir gistinguna bráðnaði í sólinni á eldhúsborðinu. En örvæntu ekki því það var borðað þrátt fyrir að vera bráðnað og ég er ekki frá því að það bragðaðist betur nema nammið var soldið klesst.

Og ég skrifa eins og vindurinn. Eða mér finnst það allaveganna og ekki væsir um mann í vindinum í dag.
Á döfinni er að skrifa meira og hugsa meira. Hugsaði t.d. í dag um birtingu fjölmiðla á stjórnmálakonum í fyrirlestri hjá Karen Ross sem fjallaði á mjög skemmtilegan hátt um efnið. Þessa dagana leitar hugurinn þó upp á loft þar sem mig langar að mála veggi loftsins og endurskipuleggja. Þegar ég fæ þannig flugur í hausinn vil ég framkvæma strax. Það má samt ekki núna. Kannski verður birt saga um þann gjörning á þessari síðu í sumar.

Læt fylgja með 2 myndir, önnur er af glæfralegu dekki sem grófst í nýlagðar túnþökur við Laugardalshöll. Hin er af Brown Booby. Góðar stundir.

bara verið að blogga

mánudagur í boði FL (group)
þar sem rímurnar drjúpa af vörum og taktarnir trylla Frá heimsenda. Forgotten lores.
Lestur dagblaðanna lætur mig hlægja og ég veit ekki hvað skal segja. Ég vil breytingar takk. Og er ekkert ein um það. Koma svo. Fíla úrslitin í Hafnarfirði. Fíla að það sé vísir að íbúalýðræði. Fannst mikið koma til mótmæla skólabarna í Hafnarfirði þar sem þau vísuðu í sjálf sig sem framtíðina og spurðu af hverju þau væru ekki spurð?

Gabbaði 1.apríl gagn í gegnum gsm-síma og netið. Það veitti ekki sömu líkamlegu gleði og á sér stað þegar maður verður áþreifanlegt vitni af gabbinu. Er semsagt ekki búin að fá mér sæta gælu-rottu.

Páskið í nánd. Pálmi í gær. Allt gult. Vona að sólin fari að vakna aðeins betur.
Það er álfakokkur í eldhúsinu sem kallar upp úúú og fær móðu á gleraugun og æfir brúðarmars Wagners í huganum.

Read my VisualDNA™     Get your own VisualDNA™

timi til að tengja

góða kvöldið hr. Tengingi,
Tenging átti sér stað um hádegisbil, þar sem miðjan var í aðallhlutverki. Merkilegt alveg hreint. Ég segi það enn og aftur, ég elska yoga.

Eftir afkastamikinn dag, undir áhrifum orkuendurnýjunar fyrr um daginn, hlusta ég á tónlist, því hana elska ég líka hr. Tengingi. Síðan er komið að sjónvarpsglápinu mikla. Hvort það verður Dallas, Prison Break, 24, Little Miss Sunshine, Heroes, Rome eða eitthvað annað veit ég ekki og því skrifa ég þetta bréf, hvað heldur þú að horft verði á?

Í leiðinni viðurkenni ég líka fyrir þér að hafa orðið starsýnt á bækur í hillum í dag og hugsað með mér hvers vegna ég hefði lesið 2 skáldsögur hérna fyrr á önninni? hvernig ég hefði haft tíma fyrir þær með allt þetta sjónvarpsefni?

Góð sveifla í vændum, það bara verður að vera þannig, einbeitingarsveifla fyrir skólann.
í friði.

Ísjaki

Eftir hádegi í dag, nánar tiltekið frá klukkan 13:30 til 18:30 stóð yfir afþýðing á frystihólfi ísskápsins.

fjallahringurinn

Það er gaman að fara Geirsgötuna núna því Esjuna má sjá frá nýju sjónarhorni.

Nú gæti ég t.d. verið að gera skattaframtal.
En það sem hefur á daga mína drifið er t.d. leghúsferð og tónleikar Ólafar Arnalds.
Seinustu helgi fór ég semsagt bæði fös og laug í leikhús. Leg er söngleikur undir áhrifum teiknimyndasögunnar. Framúrstefnuleg pæling um hvernig efnishyggjan er að gegnsýra okkur. Góð skemmtun. Fínt að taka svona leikhúshelgi. Umfjöllun um Draumalandið hér að neðan. Það afgreitt.

Ert þú búin/n að skrifa undir hjá Framtidarlandid.is?

Tónleikarnir voru afbragðs upplifun. Svo ekki sé meira sagt. Virkilega gaman að upplifa Nasa á forsendum lágstemmdar tónlistar þar sem áhorfendur sýndu tónlistarflutningnum þá virðingu sem hann kallaði á. Áhorfendur þögðu semsagt. Klingdu ekki glösum né mösuðu út í eitt. Ása masar í símann. Mjög gott stöff.

Annars er það Pierre Bourdieu hinn franski sem á hug minn allan þessa dagana. Hann bendir á skemmtilega punkta í því hvernig við sköpum og viðhöldum menningunum okkar. Hvernig smekkur mismuandi hópa fer eftir því umhverfi sem þeir búa við og fjárhag. Kannski engar nýjar fréttir... En menningarsviðin eru mörg og ólík (t.d. há- og lágmenning) og eru að sjálfsögðu undir áhrifum þeirra sem taka þátt auk þess sem þau sjálf hafa áhrif á þátttakendurnar. Síðan er ég jafnvel að fara að henda mér í það að lesa um hvernig má færa skynjun eyrans (ekki endilega á tónlist) í ritað mál, eða allaveganna taka hana með.

Veðrið er ekki alveg að gera sig fyrir mig.
Sat inni í kyrrstæðum bíl og horfði á Volvo gröfu slétta moldarhól í dag. Kodak moment.
Horfði líka á þumalfingur hægri handar skrifa sms á gsm (global service mobile) í dag. Ótrúlegt hvað þessi putti getur gert.
Fór líka í yoga þar sem þemað var þríhyrningar, bátur, borð og kráka. Horfði á skuggann minn sem kertaljósið varpaði á vegginn og velti því fyrir mér hvort hann væri líka ég.

happa

ég er ekkert hætt að trúa á hugarorkuna....
en ég vann ekki neitt í happadrættinu.
Systir mín var svo góð að aumka sig yfir mér og gefa mér eina rauðvínsflösku af sínu góssi sem hún fór með heim. Flöskuna prýddu 2 páskaungar. Bjarni Ara kom og söng 4 lög. my my my delilah & pretender og svona. Stuð. Hvatti fólk til að kaupa plötur sínar, þ.á.m. plötu gefna út 1993. Stuð. Hann er pottþétt betri en ég í karókí. Sem minnir mig á hversu langt síðan er síðan ég fór í karókí.

Er eitthvað voða mikið að hugsa núna að slaka á, njóta og klára bara ritgerðina í sumar. Þá get ég notið þess að grúska í henni og umfaðma hana. Allt í góðu standi og ég bið ykkur vel að lifa.

Hapolitiskur spennitryllir: Draumalandið

Það fellur mér í geð að fara í leikhús. Þangað má ég fara inn og dvelja um stund í öðrum raunveruleika. Raunveruleikinn var einmitt mikið til umfjöllunar í sýningu gærkvöldsins, frumsýningu á Draumalandinu í Hafnarfjarðarleikhúsinu. Andri Snær sat fyrir aftan mig. Það hlýtur að vera skrítið að skrifa bók sem selst í bílförmum og fær verðlaun og umfjöllun og endar á fjölunum. Heimurinn sem var skapaður á sviðinu var kaldur og hvítur. Vídeólist sýningarinnar var interactive og tóku leikararnir virkan þátt í þeirri framleiðslu. Þú verður að fara og upplifa Draumalandið í leikhúsinu. Það er æði. Í alvörunni. Bíddu. Draumaland hvers? Spurningin er kannski bara hvað get ég gert? Hvað skiptir máli í raunveruleikanum?

Leikhópurinn var alveg prýðilega samsettur og er erfitt að segja valin kona í hverju hlutverki því persónusköpunin var ekki fyrir staðar, heldur brugðu leikarar sér í ýmis gervi eins og krúttfemínistann með melódíkuna og þýska útlendinginn sem voru einmitt báðar konur til að varpa ljósi á umfjöllunarefnið. Sem er?

Umfjöllunarefnið voru margar litlar senur sem við öll höfum lent í, ákkúrat í raunveruleikanum. Senur þar sem maður endar á því að spurja, æi, hvað vorum við aftur að tala um (eftir að hafa talað um hvað sé hagvöxtur?)?, hvort allt fari í klessu ef við stækkum ekki álverið í Straumsvík og þar sem konan er náttúran, táknmynd dóttur okkar, landsins Íslands sem við eigum að passa, hreina og fína. Hugmyndir um konuna tengda náttúrunni og manninn menningunni vakna í kjölfarið. En ég velti því líka upp hvers vegna konur flykkjast til vinstri þessi misserin?

Álið er málið. Enda snýst þetta um að planta bráðnauðsynlegum álverum út um allt, ekki satt? Álverum sem koma til með að skapa einu og hálfu prósenti þjóðarinnar atvinnu. 1,5%. Atvinnuleysið hefur verið um 1% að mig minnir. Hvað er aftur málið? Álið? Nei. Það er svo margt annað sem hægt er að gera. Eitt af markmiðum Draumalandsins fyrir mér er að benda á að úr verður ekkert rosa drama ef álið er ekki málið. Við getum breytt því. Hvernig viljum við hafa umhverfið okkar? Hvað skiptir okkur máli?

Leikritið býður upp á margar hugmyndir, þ.á.m. hugmyndinni um að sleppa því að virkja Kárahnjúka og láta mannvirkið standa með listaverkinu sól eftir Ólaf Elíasson til þess að sýna fram á það að maðurinn ráði yfir tækninni. Þar aftur má benda á tenginguna milli náttúru og manns (tækni). En það var kúl hvernig leikritið tók með í leikinn þá umræðu sem hefur átt sér stað í samfélaginu eftir að bókin kom út, m.a. þá vakningu sem hefur birst í stofnun ýmissa Sólar-samtaka hér á suð-vestur horninu. Og það var svolítið skemmtilegt hvernig bókin Draumalandið rifjaðist upp fyrir mér með sýningunni.

Umgjörð sýningarinnar var einföld og tímalaus þó efni hennar sé einmitt á réttum stað og á réttum tíma. Það er engin tilviljun að þessi leiksýning hafi verið sett á svið núna. Til þess að við vitum hvað við viljum verðum við að hafa aðgang að upplýsingunum. Draumalandið er ekki matarskammtur, heldur meira svona smakk, þar sem maður fær tækifæri til þess að hugsa um (m)álið. Auðvitað ræður hver og einn hvaða upplýsingar hann tekur úr sýningunni sem hafði yfir sér mjög svo póstmódernískan blæ þar sem annaðhvort enginn sannleikur sé til eða að enginn sannleikur sé réttur. Allir í leikhúsið. Keep it real.

gummuladi

Hlýjar afmæliskveðjur til Lúxembúrg, svona í upphafi færslu kvöldsins.

Aðþrengdar eiginkonur voru sko aðþrengdar í kvöld. ha. Mér fannst þátturinn góður fyrir utan endirinn, ég hefði viljað sjá aðra lausn en að Lynnette gæti reddað dæminu í draumnum. Samt er ég nú á því að maður geti haft áhrif á framvindu drauma sinna upp að vissu marki. Og ætli það eigi þá ekki líka við um dagdrauma?

Draumur minn er að vinna ferð fyrir tvo til Evrópu með Flugleiðum. Það mun gerast n.k. þriðjudag, nánar tiltekið um kvöldið þegar ég fer á happadrætti. Á morgun fer ég á leiksýningu, þá fyrstu í langan tíma. Félagslífið í stuði og ég er geim. Ég verð bara að vera það. Flæðið býður ekki upp á annað.

Lofthótel upptekið þessa dagana. Gott að gera. Mjög gott að vera.
Ætti að bregða fyrir mér einni limru eða svo en útvarpið kallar. Nú er það útvarpsþátturinn Marzipan á Rás 2.

í sveitinni

seinni partinn í dag, allt til klukkan 20:30 leið mér sem ég væri í sveitinni. Fyrir utan nokkrum sinnum þegar ég leit út um gluggann á götuna. Annars var það frekar regnið, tónlistin og galopnir gluggar sem læddu þessari sveitatilfinningu inn. Það var grá ró.

Ef til vill þyrfti ég að þróa þennan tilfinninga-hæfileika til þess að geta horfið í sveitina hvaðan sem er á þriðjudagskvöldi, svolítið eins og Hiro. Eða kannski var ég að mótttaka skilaboð um að ég ætti að fara út í sveit. Að elta gamla geit.

Þessi misserin elda ég á þriðjudögum og fimmtudögum. Þegar ég geri hummus byrja ég á því að fjarlægja húðina af kjúklingabaununum eftir að ég hef haft þær stutt í vatni. Það tekur líka sinn tíma og kannski var baunapillingin hluti af sveitastemningunni. Næst ætla ég ekki að setja hvítlauk í hummusinn og hef haldbærar upplýsingar um að það sé ekki nauðsynlegt. Fleira fallegt kom upp í sveitasælunni í kvöld sem ekki verður tíundað hér.

Ég reyni eftir bestu getu að halda mig við skólaefnið. Það er gaman þó það sé stundum erfitt þegar maður vill frekar bara sitja við eldhúsborðið og drekka kaffi og hlusta á útvarpið og lesa um dvöl DiCaprios og Sports Illustrated kærustunnar uppi á jökli eða um reddingarnar sem eru í gangi á Alþingi og Hans Blix varðandi samskipti BNA og Íran sem hann segir vera pre-invasion replay frá Írak.
Yogað í dag var gott og ég varð ljón um stund.

Sporðdrekinn í dag: Það sem þú gerir í dag og á hvaða hátt þú gerir það, mun skipta mjög miklu máli.

Svona er dagurinn minn einmitt búinn að vera. Þaulskipulagður en með mjög skemmtilegum uppákomum sem vonandi eiga eftir að skipta miklu máli. Nánar um það síðar.

Eins og glöggir lesendur hafa tekið eftir eru komnir nýir tenglar inn á síðuna. Þetta eru dúllurnar. Saman ætlum við að rannsaka mannfræðilega. Það verður gaman. Allaveganna plan eftir planið. Planið er sko að klára ritgerðina mína. Það er í vinnslu.

Að öðru mun merkilegra. Tíminn. Ég næ ekki utan um það hvernig hann getur liðið svona ótrúlega hratt. I know. Klisja. Var einu sinni að skrifa ensku útgáfu orðsins í menntaskólastíl og fékk meira að segja að kíkja í orðabók kennarans. Náði samt að klúðra því. Ætla að hlífa þér við sjónrænni tortímingu á orðinu hér. Já ég er semsagt að upplifa klisju varðandi tímann. Heyrði líka framlengingu á klisjunni sem er að tíminn verði hraðari eftir því sem maður eldist. Eða að maður upplifi tímann hraðar eftir því sem maður eldist. Ég veit ekki hvort ég get tekið undir það, en trúi frekar á mismunandi hraðatímabil. Það fer allt eftir því hvernig maður keyrir bílinn og hvernig vegurinn er, jafnvel veðurskilyrðin og hinir bílarnir sem eru á leiðinni frá a - b. Hitti sólina í dag í örskotsstund. Eftir eina uppákomuna, mjög nauðsynlegt. Hún gaf mér bensín.

2 litlir frændur mínir laskaðir eftir áhlaup á aðra manneskju (afleiðing: nefbrot) og smá slagsmál. Sendi orku til lemstranna. Hef aldrei átt hamstur.

klammari

í umræðunni hafa verið fjölmiðlar, klám, fyrirbærafræði, tilvist, aðhygli og ætlandi hér við eldhúsborðið með nýjasta íbúanum hér heima sem er á hótel lofti.
Klámkvöld í kvöld. Nokkuð spennandi. Fair-Trade klám? Verðlaun verða ekki veitt að sinni. Doddi og Petra átu upp alla pizzukúponana eftir síðustu getraun. (ekki örvænta, gjafakortin eru í pósti).

Fannst mér jafnvel finna fyrir smá yfirbragði vors seinni partinn í dag. Dró sjálfa mig strax í efa, enda bara byrjun mars. Sá smá tunglið um helgina. Það var dekkra en vanalega. Hvar voru varúlfarnir? Verð að fara að þvo pott fyrir hrísgrjónin. Seinustu upplýsingar voru að það vantaði banana...

ljomandi koppur

Í gær fór ég í lautarferð upp í Heiðmörk. Einnig var farið í skógarleiðangur eins og gefur að skilja. Fyrst var byrjað að planta 1949. Sem gerir trén sem ég var með 58 ára gömul. Viðmiðið var skógurinn í Kanada. Já þar er bara einn skógur..., eða allaveganna þær minningar sem sitja í mér og ég er eitt stykki kona með eitt stykki líkama. Eða ég get líka sagt að líkaminn sé ég. Það er samt soldið erfitt því líkaminn er oft bara einhver hlutur sem fer með manni allt. En ég held nú samt ekki. Ætla ekkert að fabúlera meira um líkamann sem geymir svo margt. Leiðangurinn var í stuttu máli skemmtilegur og mjög gaman að fara í Heiðmörk. Ég sá ekki verksummerki eyðileggingar eins og hefur verið í fréttunum að undanförnu og ég tók ekki með mér hund inn á vatnsverndarsvæðið.

En í dag gekk ég fram á gröfumann, sitjandi inni í stjórnklefanum sínum. Hann var með naglaþjöl að pússa á sér neglurnar.
Í dag barst líka bæklingur Nexus (fyrsti sem ég hef séð) inn um lúguna. Mér langaði í allt. Líka að fara að læra að spila hlutverkaleiki. Þar er skipt í hópa eftir aldri með þaulvönum stjórnendum. Hvort Nexus sé orðið að stórfyrirtæki veit ég ekki. En fyrirsagnirnar voru grípandi æsilegar. Turtles Bíll. Kawabunga. Leonardo var minn uppáhalds. Sverðið hans Luke. Warhammer kallar. Dót til þess að mála þá og náttúrulega bækur og dvd. Kawa bunggggaaaa.

Nú ætla ég að gæða mér á uppáhaldsmat Turtles sem er? (verðlaun verða veitt fyrir rétt svar).
góða helgi til þín. Ég sé allaveganna fram á eina góða...

sultanas

má bjóða þér pizzu?

já, takk, fékk mér einmitt pizzu með rúsínum í draumnum mínum í nótt.
namm.

(þetta voru sko ljósar rúsínur, held þær heiti sultanas upp á enskuna).

freaky friday

á leiðinni út í sólina eftir góðan vinnudag. Held allaveganna að það sé sól úti... Sé bara himininn sem er einmitt blár í dag. Hann er sko ekkert alltaf blár. Sá ekki eldorgelið á Austurvelli í gær, en ætla að þiggja tónleikaboð Hlaupanótunnar (sem er náttúrulega uppáhalds útvarpsþátturinn minn) í kvöld. Er í smá bobba hérna, verandi prinsípp manneskja. Vetrarhátíð í gangi sem ég ætla að taka þátt í, á strigaskóm. Líður ekkert of vel með það að þurfa að vera svona á skjön.... he he he. En finnst bara ótækt að vera í öðrum skóm heldur en strigaskóm um þessar mundir þegar sólin skín.

Hamingjuóskir til vinahjóna minna sem eignuðust sitt fyrsta barn í morgun.
Og kveðja til Kötu sem ég vil hitta brátt með glundur í glasi.

Góða helgi góðir hálsar.