Your element is Water. You have a calm aura around
you and are in tune with the world around. You
observe it but rarely interfere. Because of
your shy and timid nature you will not have so
many friends in your life. But then again,
large crowds aren't your thing anyway. You are
comfortable on your own and are reserved to
others who you don't know or know very little
of. You know everyone out there does not want
to be your friend, and knowing that is good.
However, people who don't know you that well
thinks that you are cold and distant since you
don't want to talk to them. Although you mean
no harm, you can't always be perfectly
understood in the world. No one can. Life in
general are you quite serene with even if there
are some things you don't like. Your love-life
is not so full of boys/girls, but if you
flirted more with the ones you were interested
in I'm sure something would happen. The hobbies
you choose are calmer ones, you are no party
girl that likes to drink and make-out with
three or more guys/girls in one night. Reading
a book or swimming is more your thing. Rate and
message!


What is your element? [with pics + 7 outcomes + detailed answeres!]
brought to you by Quizilla

stemmari

byrja á spes kveðju til hildar og bumbunnar. Var að hugsa um barn í dag. Eins og hálfs árs dóttur bróður míns. Það var gaman. Við héngum mest á leikvellinum á Klambratúninu. Þar var fullt af krökkum og mömmum og pöbbum og ömmum og barnapíum. Fórum á myndlistarsýninguna á Kjarvalsstöðum sem er svona yfirlit íslenskrar myndlistar. Oh so boring. Alltaf a.m.k. ein til tvær yfirlitssýningar á sumrin fyrir túristana í stóru söfnunum. Gleðin skein þegar fuglar komu fyrir í myndunum og síðan ætlaði hún að fríka yfir mjög dimmri mynd... Trópí og kaffi í kaffistofunni. Stemning.

Önnur stemning er ákkúrat núna. ,, því loksins hef ég skilið hvað ástarsæla er" hljómar núna á samtengdum rásum Rúv. Kerti og te. Svona til að hita sig upp fyrir versló. Já kertin eru komin aftur til mín á kvöldin. Þýðing= það er orðið dimmt á kvöldin. ,, ég skal vera þér eins góður og ég mögulega get".

Þriðja stemning var í Gullsalnum áðan. Þar heyrði ég síðustu tóna Hudson Wayne með brass-spilurunum (sem koma held ég bara fyrir í einu lagi á nýju plötunni þeirra battle of the bandidos sem er góð). Og fyrstu tóna stórsveitar nicks noltes. Langaði til að dansa en fólk sat bara við dúklögðu hringborðin og andlitin glóðu af hitanum í salnum á Hótel Borg. Þannig að ég fór bara eftir að hafa hangið frammi á barnum og hitt og séð fólk. Held að eitthvað að nn stórsveitin verði á Krútt 2005 á Lýsuhóli um næstu helgi (þ.e. eftir versló) og þar verð ég með jökli. Og skemmtilegu fólki. Og skemmtilegri tónlist og myndlist. Jamm. Varla búin að ná mér niður eftir ferðalag síðustu helgi og ég er strax byrjuð að hugsa um næsta ferðalag. Sumrin eru til þess að ferðast ekki satt? Fer að fara að ferðast í huganum til Malawi og fleiri staða í Afríku með bókinni sem ég er að lesa núna don´t let´s get out to the dogs tonight. Mjög góð. Góðir straumar í vefheiminn og alvöru heiminn til ykkar.

Búin að vera úti á landi í dásamlegri vegaferð. Sparakstur, náttúra, listir og læti. Hittum m.a. þessar kýr sem voru bara að chilla á veginum og kálfurinn var að drekka þannig að maður beið bara... Síðan má fólk geta hvaða fjall þetta er hér að neðan, en samkvæmt ferðabókunum er það eitt mest málaða fjall í listasögunni.

viðburðir hversdagsins

í dag gerðust nokkrir viðburðaríkir viðburðir.
Morgun/hádegiskaffi í sólinni með góðu fólki.
Eldhúsið málað með hjálp Gylfa og það tók bara enga stund.
Eftirmiðdagurinn. Fótpoki og skemmtilegt fólk í Hljómskálagarðinum.
Kvöldið. Mjög blátt áfram kall á kaffihúsi vatt sér að okkur... sagðist vera frægur prófessor, fyrst í íslensku, svo læknisfræði... vildi tala blátt áfram um kynlíf. Sagði m.a. orðið ríða mjög oft, hann var kominn með grátt hár, sýndi okkur hlerunarbúnaðinn sem festur var við brjóst hans (sem var ábyggilega fyrir einhverjar læknalegar tenginar og ég sagði: ,, nei þetta er ekki hlerunarbúnaður eins og í myndunum, það vantar vírana" þá kom hann með þá skýringu að hann væri læknisfræðilegur prófessor og nemendur hans væru að gera tilraunir á honum og hleruðu allt sem hann sagði...

fyrst með frettirnar...

komin heim úr egilshöll.
Þar var gaman.
Forgotten Lores. Gott grúv. Góð frammistaða og skemmtilegt að hafa lifandi hljómsveit í gangi og a.m.k. þrjá rappara.

Hjálmar. Sá ekki eitt lag með þeim. Sá heldur ekki eftir því. Ástæðurnar eru m.a. þær að Hjálma hef ég séð oft. Mjög oft. Í boði var að upplifa fólkið sem sótti tónleikana og glápa úr sér augun milli inngangs og veitingastaðar. Klístur á gólfinu. Tískan... sjiiit. Ungar stelpur aðallega, í alveg eins fötum, í vinkonuhóp. T.d. svart stutt pils, túrkíslitaður (bleikur, gulur) hlýrabolur, húðlitaðar/engar sokkabuxur, svört stígvél (indjána). Annað algengt var að breyta svarta pilsinu út fyrir stutt gallapils. Síðan voru nokkrir sem skáru sig úr. T.d. stelpan í venjulegum bleikum jogginggalla og útsölustrigaskóm, með massaþykka gullkeðju niður á maga. Ábyggilega nokkuð þunga ef þetta var ektagull, kannski fær hún kryppu. Aldursskiptingin var nokkuð breytileg. T.d. var nokkuð um börn ekki í sjáanlegri fylgd með fullorðnum. Síðan kom hundur og löggur sem litu út eins og persónur (t.d. þær sem myndu sækja skemmtistaðinn sirkús (lýsing þessi er aðeins til þess að gera grein fyrir því hvernig indí-tískan ef svo má kalla hefur náð til breiðs hóps, t.d. með hárgreiðslum)). Löggurnar, óeinkennisklæddu með hundinn í fararbroddi sem vatt sér upp að einum fóru svo afsíðis. Gangsta, yo. Ég á pottþétt eftir að sjá Hjálma síðar.

Hæsta höndin / hendin. Hmmm. Ekki mjög spennó rapp. Ekki mjög spennó undirspil hjá skífuþeytaranum. Var bara ekki að gera sig fyrir mig. Sögðu m.a.: ,, egilshöll, í húsinu..." Er það þýðing á in da house?

Snoop. Nú er bara að draga andann djúpt. Tveir skjáir voru sitthvoru megin við sviðið. Það virkaði vel, þó maður sæi líka vel, því aðeins helmingur hallarinnar var notaður. Áður er ljósin voru kveikt á sviðinu byrjaði stuttmynd - gangsta mynd eftir manninn, með sjálfum sér í aðalhlutverki ásamt tveimur konum, mjög mjög mjög svo fáklæddum. ,, nú fær strákurinn að sjá blaut brjóst" hugsaði ég og leit á 11 ára strákinn hliðina á mér sem var þarna með pabba sínum og vonaði að á skjáinn kæmi ekki gróft lesbíuklám eins og Snoop var með á tónleikum í Svíþjóð. En strákurinn sagði bara yeah við pabbann þegar brjóstin komu í nærmynd og myndin lét allt líta út fyrir að þau þrjú (snoop og gellurnar) væru að fara að ríða en engin kynfæri voru sýnd, bara nóg af byssum... ok tónleikarnir. Hvað get ég sagt. Þekkti rúman helming laganna sem voru flutt á mjög ólíkan hátt og þau eru á plötunum. T.d. voru ,,klikkin" í drop it like its hot ekki höfð með, en dj-inn skratsaði þau undir kúabjöllu trommarans. Ég var soldið ánægð með það ef það er gert af virðingu við þá sem klikkin framkvæma, ef þeir voru ekki á sviðinu, þ.e.a.s. Annars veit ég ekkert hvaðan klikkin koma, þó einhver sé að gera þau í vídeóinu. En snoop tekur mikið af dóti frá öðrum, t.d. dauðum rappurum. Líka lifandi. Kannski er það bara þannig on the eastside, yeah that´s my cribside. yeah. Bestar voru The Snoopettes. 4 danskonur. Lífguðu mjög uppá hljómsveitina og gáfu mér nokkrar hugmyndir fyrir þegar ég fer næst að dansa á barnum... ehem. En því er ekki að neita að maður hristi sig, skók sig og svitnaði, put your two´s in the air... Mjög gaman. Aldrei gleymi ég því þegar ég sá Snoop... Eða mr. snoopy eins og Victoria Beckham kallaði hann þegar hún hitti hann með David. Og Snoop var sko ekki að fíla það. En Snoop hafði séð David skora mark og sagði: ég vil fá símann hjá honum. Þannig verða menn vinir í dag.

Góða nótt

pbpbpbpbpbpb

lost - komin á þátt 21 af 25. Góð syrpa í áhorfi var tekin í dag. Þrátt fyrir fyrstu sólarglennuna í langan tíma. Enginn krakki = enginn matur á matartímum. Berlínarbúarnir komnir heim til sín heilir á húfi eftir góða dvöl. En krakkinn, Carl var massamikið krútt (þó kann ég skringilega við að kalla krakka krútt) og þó hann hafi bara verið hér í 2 vikur sá ég hann pottþétt breytast. Undursamlegt ferli. Nú er annað undursamlegt ferli að fara að taka við. Frí númer tvö. Sneddý að skipta fríinu niður í búta, allaveganna hentar það mér ágætlega. Snooooooop á suuuuun.

"l"l"l"l"l"l"l"l"

tvennir tónleikar á tuttuguogfjórum tímum. Í gærkvöldi var skundað á grandrokk þar sem kimono spiluðu. Það var gaman. En skemmtilegra var að tvær eldri systur mínar komu, upplifðu tónlistina á góðan hátt og sig sjálfar sem elliheimilisbúa og fengu hellur í eyrun. Í kvöld var það semsagt Antony and the Johnsons. Mjög sérstök rödd. Mjög róleg tónlist. Flott að hafa svona selló, harmóníku, gítar, bassa, fiðlu og flygil saman. Var samt ekki að fíla þetta í einhverjar ræmur. En mjög góð upplifun, og gaman að sjá Hudson Wayne spila fyrir amk 700 manns. Þau stóðu sig mjög mjög vel. I thought this would be a drag show heyrði ég einhvern segja þegar ég var búin að fá nóg af því að standa fremst með hildi völu og fleiri frægum. Það var fyndið. En spes röddin reddaði þessu soldið og fötin sem héngu rifin utan á Toný. Sussum svei. og vei.

Á morgun er spáð vestanátt á landinu, kemur þá nokkur rigning á suðurlandið? bara að pæla í því að fara golden circle og svona... Kannski lllll heiðina yfir til þingvalla, hvað heitir hún aftur? lágheiði, eitthvað ell. Það er ég vissum.

annars eru bara umræður í gangi um borgina berlín. Þar sem allt og ekkert er að gerast. Nú veit ég margt um borgina og mjög margir sem ég þekki hér á íslandi eru einmitt að fara að flytjast þangað í haust, allaveganna svona tíu manns. og ábyggilega fleiri sem ég þekki ekki. Berlínarbúunum líkar dvölin hér vel og það er yndislegt að geta hitt fólk sjaldan, en geta slappað af almennilega, án þess að þurfa að vera í einhverju stressdæmi, en síðan er líka alltaf soldið að hafa fólk inni á heimilinu, því þá getur maður ekki hlaupið nakinn um eins og ég geri á hverjum morgni til að hylla líkamann og ég skil ekki af hverju allt þetta fólk er alltaf á götunni á ákveðnum tímum dagsins, starandi upp í gluggana... hjúkk að það eru komnar gardínur.

genau. bis spaeter.

frettir

um klukkan sex skoðaði ég fréttir á tveimur fréttasíðum, cnn og bbc í evrópu. Enn voru fréttir um sprengjurnar í london á forsíðu cnn, en bbc fjallaði um sprengjuárásina í Írak í dag á forsíðu sinni.

Sveitalífið var ljúft. Lónið á mývatni margfalt huggulegra, betra, hreinlegra og með fallegra útsýni heldur en það á suðurnesjum. En 1100 krónur fyrir einn fullorðinn kostar það að dýfa sér í þetta undur. Það er fremur skítt. 2 bjórar á bar.

Ásbyrgi undurfallegt. Veiðiferð, þar sem ekkert var tilsparað við útbúnaðinn, en aflinn slakur. Chill, matur og rólyndisgleði. Gönguferð á fjall. Tippasafnið á Húsavík. Matur hjá systu á Húsavík. Ást og friður. Og hamingja.

Nú: borgin. Get ekki sagt að gestir okkar séu heppnir með veðurfar. En það er ýmislegt hægt að gera sér til dundurs...

Verð að þjóta í gómsætan mat sem býður mín á borðinu, gott að hafa góða kokka í heimsókn.

sjalalala la ooo

Dagurinn byrjaði snemma eins og við var að búast þegar von er á gestum. Svaf undurvel vegna nýju gardínanna og bætti um betur í gær þegar ég saumaði þriðju gardínuna í höndunum, enda kann ég ekki á saumavél eins og áður hefur komið fram. Jú, ég kann kannski á hana, en mig vantar sauma-trikkin, til að allt komi vel út. Þriðja gardínan, er sléttur flötur strengdur upp á vír, bæði að ofan og neðan, hangandi fyrir gluggunum á hurðinni og er skreyttur með hvítu perlu-pallíettu-blómi. Svo mikið í tískustílnum. Fór í saumabúðina Laugavegi 8 í von um að finna eitthvað skraut. Þar var búðareigandinn, miðaldra kona og önnur yngri í hörkusamræðum á rússnesku, en tóku báðar fram að þær væru ekki rússneskar. Hafði búist við að hitta gömlu konuna, en hún er víst búin að selja. Bunki af skrauti og gaman að gramsa.
Naut mín vel að sauma þetta skykki og er nokkuð stolt. Sérstaklega yfir vírafítusnum.

Duran duran í kvöld og ég ekki að fara. Bróðir minnti mig á það í dag þegar ég sagði ,, ég vildi óska mér þess að Simon le Bon kæmi og kyssti mig" og þá var ég ekki einu sinni komin með píkuhár. Hrædd við kombökk, eða vil telja mér trú um það því ég er ekki að fara. Bað samt brósa að reyna að taka mynd af Simon.

Nú er sófinn kominn aftur heim til sín, en hann fór að heiman um stund. Stællegri, stæðilegri og ekki með brakandi gormum. En þeir brakast til. Þýskararnir á leiðinni frá keflavík og nú sit ég eins og puntudúkka í sófanum og bíð. Það verður sko gaman.

(fös: byrja norðurleið, með því að koma við í melbæ við Meðalfellsvatn. Laug: halda áfram norður í Aðaldal. Hinir dagarnir: vera í fríi fyrir norðan. o.s.f..rv...)

Banana-köku-brauð

Apinn ég. Fékk að hirða slatta af banönum við sumarlokun hússins. Gat ekki horft á eftir þeim út í tunnu og hér er dæmi um hvað má gera við banana:

150 gr Ljóma
3 dl sykur
2 egg
5 dl hveiti
2 tsk lyftiduft
1 tsk natrón
1 tsk salt
1/4 tsk negull
1/2 tsk múskat
2 tsk vanillusykur
5 bananar.

Ljóminn (mjúkur) og sykur hrært vel.
Eggin sett útí, eitt í einu.
Þurrefnum blandað útí.
Bananar stappaðir og settir seinast í blönduna.
Bakað í smurðu röspuðu móti (t.d. hringmóti með gati í miðjunni, eða löngu brauðmóti, eða í pappaformum - en þá verða þau mörg, því deigið er mikið)
175 gráður í 45 mín.

Nú væri við hæfi að geta sett inn apahljóð, en þið verðið bara að ímynda ykkur það.

Gott að geta verið að dunda sér í sumarfríi. Faldaði gardínur og allt í gær. Eða horfði á mömmu gera það... og lærði náttúrulega og hjálpaði til eftir fremsta megni. Húsmóðurseiginleikar óskast varðandi saumaskap, en treysti mér í allt annað.

ich bin ein berliner oder barbamama

You are Barbamama. You spend most of your time
alone, developing your subtle talents. No one
really knows you.


Which Barbapapa Personality Are You?
brought to you by Quizilla
veislan var ein sú besta sem ég hef farið í í langan tíma. Þrátt fyrir dolla dropa úr himninum sem hætti að koma þegar allir fóru að dansa, gamlir, ungir og bara allir saman. Það var sko stemning í lagi. Var ekkert sérstaklega fölsk og gekk bara vel, nema það að ég hefði nú mátt syngja aðeins hærra, en ég hélt sko að míkrófónn væri til að magna upp röddina þannig að maður þyrfti ekki að öskra og þreyta röddina. Leyndu hæfileikarnir alltaf að koma meira og meira í ljós eins og einmitt stóð í stjörnuspánni. Get ekki ímyndað mér betri dag, en þennan því þetta er síðasti vinnudagurinn minn þangað til 8. ágúst. Jibbí jú. hú. Kominn barna stóll í bílinn. Því á fimmtudaginn eignumst við 3 berlínarbúa, þ.á.m. 1 stykki 1 árs gamlan Carl (= 12 - 13 kíló). Það verður gaman og þá verður íslensk náttúra skoðuð og hennar notið. Barnarúm frá systur minni verður fengið að láni. Barnalán, barnavesen. Ætli komi rosa kúkafýla með bleyjunum? Eða nota 1 árs börn ekki bleyjur? Grenja 1 árs börn mikið? Eru mikil læti í þeim? Þetta er sko spennó maður og verður pottþétt gott að hitta þau og chilla feitt... því ég er að fara í sumarfrí ví.

reglur

í dag brýt ég reglur.
Hringi mig inn veika í vinnu án þess að vera veik.
Syng lög þó ég sé ekki söngkona.

Ok. hér koma ástæðurnar, sem eru nú ærnar.
Mamma mín kæra á afmæli í dag. 58. Í tilefni þess er ég búin að vera ásamt vinum hennar og fjölskyldu á Jómfrúnni, etandi Smörrebröd, hvítvín og snafs, hlustandi á brasilískan djass í rigningunni. Þar einmitt spilaði brósi undurvel. Og það ætla ég líka að gera í kvöld, n.t. eftir klukkan átta þegar ég stíg á stokk með röddina mína, sem er ekki í neinni þjálfun, né ég í því að koma fram. Í gærkvöldi söng ég í fyrsta skipti í míkrófón. Svona alvöru. Það gekk vel. Á hljómsveitaræfingunni fyrir útskrift Bigga í Breiðholtinu. Þetta verður massa veisla úti í garðtjöldum og læti. Ég hlakka til og held ég eigi eftir einmitt að massa þetta. Kannski verð ég bara Anna Katrín í Ædolinu... í stígvélum. Náttúrulega til að brjóta fleiri reglur um klæðaburð í veislum og til þess að blotna ekki í fæturnar, nema sé búið að parketleggja garðinn og raunar gæti ég alveg trúað honum til þess. Vúhú

bækurnar

The books - lost and safe er í spilaranum. 2 menn. Fullt af hljóðum. Einn eyddi ótalmiklum tíma fyrir framan sjónvarpið og tók upp endalaust af dóti úr imbanum. Ekki það að hann noti þau endilega öll, en skemmtilegt fyrir áhugafólk um sjónvarp og hljóð. Meira hljóð samt. Skemmtileg plata.

Bókin - greið leið til annarra hnatta - varð á vegi mínum á þjóðhátíðardeginum þegar ungur maður frá Munchen vatt sér upp að mér og bauð mér bókina. Gegn smá donation... og bókin átti alveg að koma til mín.

Gripið verður niður í bls. 31: ,, Dýrsleg siðmenning sem felst í því að borða, sofa, óttast og seðja skynnautnirnar hefur afvegaleitt nútíma mann til að gleyma hversu máttuga sál hann hefur. Eins og við höfum þegar lýst er sálin andlegur neisti sem er mörgum, mörgum sinnum uppljómaðri, meira skínandi og máttugri en sólin, máninn eða rafmagnið. Mannlífið fer til spillis þegar manninum er ekki ljóst hin sanna samkennd hans við sálina."

Njótið lengsta dags ársins.

drukknun

hæfileiki minn til að kasta tölu á fjölda fólks er ekki góður. En fjöldinn í miðbæ borgarinnar í gær var verulegur. Um klukkan 23 skundaði ég í lýðveldisteiti í Bankastrætinu, sem er ekki í frásögur færandi fyrir utan það að á þeim stutta spotta sem ferðin var mætti ég fjöldanum öllum af ungu fólki, oft ansi drukknu. Þetta unga fólk var líklega flest undir áfengiskaupaaldri. Sem leiðir mig að því, að ef áfengiskaupaaldurinn væri lækkaður, segjum í 18 ár, og fólk eins og foreldrar færu skynsamlega með áfengi heima við í návígi barna sinna, væri ekki eins spennandi að vera blindfullur 15 ára unglingur niðri í bæ á 17.júní. Bara smá pæling. En auðvitað eru alltaf sauðir alls staðar og málið er líklega flóknara en sú mynd sem ég henti upp hér að ofan.

Eftir að hafa farið í leiki í lýðveldispartýinu var skundað í dýragarðinn sirkús. Sem kemur ekki á óvart þar sem þangað fer ég oft. Mannlífið þar inni er mjög forvitnilegt svo ekki sé meira sagt. Nú hefur barinn sett upp prentaðar reglur sem kveða m.a. á um að barinn áskilur sér þann rétt að hleypa fastagestum inn á undan öðrum. Semsagt að fara fram fyrir röðina. En hvað er fastagestur? Er það sá sem kemur þarna oft og eyðir fúlgum á barnum? Er það sá sem er þekktur í skemmtanalífi borgarinnar? Er það sá sem hefur birst á síðum dagblaðanna? Hmm. Ég er farin að hallast á það að það sé ekkert að því að fara á undan inn og að maður geti verið túlkaður sem fastagestur ef maður fer á barinn a.m.k. 3svar sinnum í viku. Þá er ég ekkert endilega að meina að maður þurfi alltaf að drekka stíft. En ef margir kunningja og vina sækja staðinn er ekkert skrítið að þetta verði svolítið hangout pleis. Jæja. Síðan eru það augnagotur fólksins sem stendur í röðinni til þeirra sem vilja fá að komast inn á undan. Fólk kannski búið að hanga í 20/40 mínútur í röð og alltaf fá aðrir að fara inn á undan. Hvurs lags réttlæti er það? Hvers á maður að gjalda fyrir það að vilja fara á barinn og kannski fá sér einn drykk í góðu tómi með góðu fólki og jafnvel skemmtilegri tónlist? Flókna líf...

Á leiðinni heim komum við við á Arnarhóli til að horfa á hettumávana fríka út yfir öllu ruslinu sem var dreift út um allan hól. Hettumávarnir voru margir. Það var gaman að horfa á þá. Enn var eldur í einhverju drasli á göngustígnum, og gotharar voru sjálfviljugir að hreinsa upp ruslið, með því að hrúga því saman í hrúgur. Það var gaman að sjá fólk taka þátt í að gera borgina hreinni. En kannski ekkert skrítið að ruslið hafi verið svona mikið, enda gífurlegur fjöldi fólks sem hafði streymt í gegnum borgina. Hvað verður um allar helíum-blöðrurnar sem fólk missir tökin á og þær svífa upp?

Soldið fyndið að það hafi liðið yfir 5 í bænum í gær. Meikar fólk ekki hitann? Var það ekki búið að borða nóg? Voru búningar lúðrasveitarmeðlimsins og lögreglunnar of þröngir?

Innflutningsteiti í kvöld upp í breiðholt í einbýlishús, station-bíll og hundur á leiðinni. Alveg fullorðins. Góðar stundir.

myglaður banani

óspennandi dagar hjá mér, enda hef ég verið frá klukkan átta til tuttuguogfjögur við vinnu. Í morgun ætlaði ég aðeins að fara upp á þak, því þar er svo ljúft að fá sér kaffibolla í morgunsólinni. Brá mér heldur en ekki í brún þegar gomma af fólki stóð uppi á þaki með hendurnar uppréttar, útglenntar í átt til sólarinnar. Þá var það bara qi gong fólkið á ferð. Þokkalega næs að gera æfingarnar þarna og safna orku og anda næringarríkri öndun. Fékk smá fyrirlestur í kjölfarið... sem var góður. Dagurinn var góður. Fiskbúðingurinn í mötuneytinu ekki vinsæll. Gríman á morgun, eruð þið ekki búin að kjósa? he he. Glöð í hjarta kveð ég með gommu af nýjum gardínum. Og þokkalega frí á föstudaginn. Þokka þokkalega. lega.

veislan

Veisla í húsinu í dag. Vöffluveisla og það var gaman. Það sem mér þótti vænt um m.a. var það að veitingarnar kláruðust, þó ekki drykkir. En það tel ég vott um að erfiði mitt bar árangur. Erfiðið við það að baka 3 kökur. En mér finnst gaman að baka. Og sérstaklega gaman þegar fólk nýtur afrakstursins. Mömmu var plantað við vöfflutækin, sem voru tvö til að anna eftirspurn. Ég vona að þar hafi henni liðið vel, en stundum er gott að fá hlutverk í veislum. Upprunalega áttu allir bara að baka sína vöfflu sjálfir. En ég held að hún hafi ekki grátið stöðu sína og hafði á orði að allir ungu mennirnir litu eins út. Þá hváði ég bara þangað til hún útskýrði að allir væru þeir með eins hárgreiðslu, þ.e. ógreiddan lubba. Mér finnst gaman að halda veislur. Þessi endaði á fótpokaspili /grjónaboltaspili í garðinum. Alveg til klukkan átta en þá var farið að kólna þó sumarið sé komið og þá var elduð ein afmælisgjafanna, saltfiskur. Jumm. Hef ekki lagt það í vana minn að eta saltfisk. En þessi var sérdeilis gómsætur með fetaosti, í appelsínu/sítrónusafa og með tómmötum og papriku í ofni. Gómsætur sunnudagur með góðu fólki.

Tónleikaáætlun fyrir sumarið:
1. Snoop Dog 17.júlí
2. Bobby MacFerrin og kór Langholtskirkju ? ágúst
3. Sonic Youth og brúðarbandið. 16. ágúst
En hér með eru þeir ekki upptaldir, tónleikarnir, þar sem ég er viss um að eiga eftir að hlusta á marga. Marga. Skrítið orð.

Með mikilli gleði í hjarta skunda ég til vinnu á morgun klukkan átta. Um morguninn takið eftir. Þá verð ég afgreiðslustúlka í mötuneytinu. Til viðbótar við dyravörðinn. Gaman að geta brugðið sér í mismunandi hlutverk. Kannski er ég bara leikari.
Mér finnst skrítið að segja góða nótt þegar allt er svona bjart og segi því bara friður, að eilífu, amen.

lægðin

bubbu bubbi. Aftur í kvöld. Tónleikar. Rosa dæmi. Soldið fyndið. Stjörnustælar. Nuddari og alles. Kannski áhrif úr boxinu. En áhorfendur dýrka hann. Búið að spila lög hans fram og tilbaka á rás2. Átti áhugavert samtal við umbann um kannabisefni. Merkilegt hvað ég lendi í forvitnilegum samræðum í vinnunni. Ég fíla það. Vegna tónleikanna kom ég seint heim í gær og svaf fram á hádegi. Vaknaði að vísu um morguninn og jógaðist. Það var gott.

Einhverra hluta vegna er ég sannfærð um það að lægðin sem liggur yfir landinu hafi áhrif á atgervi mitt. T.d. var ég með seyðing í hausnum frá sunnudagskvöldi fram á mánudagskvöld. Og ég fæ mjög mjög sjaldan hausverk. Vei þér hausverkur og komdu ekki aftur.

Í lestri: fékk safnið kvenspæjarastofa nr.1 hjá mömmu. Byrjuð á fyrstu bókinni. Þægileg aflestrar. No comment yet.
Í hlustun: manuva roots og the bhundu boys.
Eigið hljóðlátan og rólegan dag í lægðinni.

p.s. veit ekki rass hvort það sé lægð í alvörunni, minnir það bara að þegar veðrið er svona skítalegt að þá sé lægð.

rigning

hvílík gleði að farið skuli vera að rigna. Nú verður gróðurinn glaður, bændurnir, ormarnir og þeir sem eru með ofnæmi fyrir stungum flugna. Og ég líka. Sérstaklega í ljósi þess að þegar rignir er himininn þyngri á litinn, og birtan ekki eins skær og það er gott fyrir gardínulausa húsið mitt. Sérstaklega þegar maður þarf að sofa án gardína. Prufaði svefngleraugu í gærkvöldi. Fyrst rosa fyndið að sjá bara svona niður á við, en það hjálpaði mér alveg að sofna, bjóst við að vakna með þau á mér og soldið eins og í bíómyndunum en nei nei, þá voru þau bara komin út á gólf og ég hafði samt sofið eins og steinn. jamm. Gleði í hjarta.
Fór í kvöldkaffi í gærkvöld út í Garð. Það var gaman og gott. Sótti síðan kæra á flugvöllinn og hvílík bílastæðaringulreið. Hvað er skammtími? Komnir miðar og læti eins og í bílastæðahúsunum. Maður getur valið um að fá miðann, geyma hann og borga síðan inni í vél, eða með kreditkorti. Það gerði ég. Síðan bara ein greiðsluvél, og auðvitað massaröð í hana. Allir að borga. Næst vel ég hinn kostinn. Í stað þess að taka miðann, stingur maður kreditkortinu inn í dæmið hjá stönginni, og aftur á leiðinni út, engin röð, ekkert stress um að tína miðanum. En hver borgar hundraðkall með kreditkorti? Flókið líf.

Lét tvær umferðir nægja á stofuna. Sveppastofuna sem er orðin glöð yfir að hafa fengið nýjan lit. Ofninn fékk líka tvær umferðir af málningu, og það var ansi leiðigjarnt að potast með pensli inn á milli. Fékk góð ráð eftir á að spreyja hann bara, sem verður gert næst.
Í dag er yndislegur mánudagur og vinnuvika framundan. Það þýðir að hvert kvöld verð ég í húsinu, en helgin býður upp á gleði og félagslíf. Það verður gaman. Lifið heil

klukkan er tolf

er búin að hlusta alltof mikið á fréttir.
Evrópusamstarfið í upplausn. Almenningur Hollands vill fá að taka meiri þátt í sköpun stjórnarskrárinnar. Hvað er að gerast? Verður Evrópa bara eitt stórt svæði, sem fólkið flæðir um? Verður ríkisborgararéttur fólks evrópskur? Ekki það að ég telji að einkenni ákveðinna staða hverfi. En það þarf að gera þetta vel ef það skal verða og ég er ánægð yfir því að Hollendingar vilji fá að taka meiri þátt. Síðan eru peningar alltaf með í spilinu. Hvað borgar hver þjóð mikið til að fá að vera með? Er löndum mismunað?

Varð að slökkva á viðtækinu þar sem ég meika ekki íþróttafréttir aftur og aftur.
Ástæðan fyrir ýktri hlustun minni á fréttir er sú að hér hefur verið málað. Alltaf best að hlusta á útvarpið á meðan, sérstaklega þegar engar eru græjurnar. Í útvarpinu eru sagðar fréttir. Mjög oft.

4 gluggar
3 loft
1 stofa

Nú er bara að bíða og sjá hvort sveppastofan þarfnist 3ju umferðar á morgun. Ég vona samt ekki, en mig grunar að grunnurinn í litnum (ljósbrúnn, gamaldags skv. mömmu) sé glær og því auðveldara fyrir gamla bláa að sjást í gegn heldur en ef grunnurinn væri hvítur. Meikar sens. Hver blandar lit í glæran grunn?

Bróðir góður sakaði mig um að hagræða sannleikanum hér í vefheimum. Þess vegna segi ég við yður (hver er fleirtalan af yður? yður eða hvað?): ,,efist alltaf"
Góða nótt.

skyndi -

það er ekki oft af hinu illa þegar fólk kemur í búrið til mín. Í gærkvöldi gerðist það nefnilega að ég fékk skilaboð um kvöldið þar sem stungið var uppá að ég myndi bregða mér út fyrir mölina til að eyða nóttinni með ungfrú náttúru. Ein kona sem laumaðist í kaffi til mín úr vinnu minnti mig á að maður lifir bara einu sinni... ok. maður gleymir. Eyddi því nóttinni í náttúrunni við varðeld sem iljaði þar til sólin kom upp og þá fór ég að sofa. Magnaður skítur. Þessi náttúra og þetta fallega fólk sem sat/stóð/hljóp/hoppaði/dansaði í kringum eldinn. Var mætt til vinnu klukkan 12:20. Massatúr. Hlakka til að geta eytt tíma í sveitinni í sumarfríinu. Vúhúú. En einn mánuður til stefnu. Sumarið er svei mér þá bara pottþétt komið...

hnakkinn

Í gær fékk ég skemmtilegan texta í símann minn sem svaraði spurningu minni sem var birt hérna á þessari síðu fyrir nokkru. Textinn var svohljóðandi: potluck dinner = pálínuboð. Vinkona mín staðfesti þessa notkun á orðinu, og kannaðist við það frá kfumk kökuboðum. Hef litið í orðabók menningarsjóðs frá ´88 þar sem ekki er minnst á þetta orð, pálínuboð. Þyrfti jafnvel að kíkja í nýju útgáfuna.

Sá tónleika á grandrokki í gær, þar sem enn sem áður stóð Æla uppúr. Hljóð hvers einasta hljóðfæris var kristaltært og það er gott að geta fylgst með því hvað hver er að bauka þarna á sviðinu. Þá er Ælan orðin svo þétt að maður getur flotið ofan á henni, en kafað oní hana ef maður hefur sundgleraugu. Stemningin í salnum var ekki upp á marga fiska. Barinn búinn að koma fyrir borðum á gólfinu fyrir framan sviðið og eins og ein kona benti á að með því væru tónleikahaldarar / barinn að viðurkenna að fólk dansaði ekki almennt á svona tónleikum. Síðan komu tvær aðrar hljómsveitir sem mér fannst heldur ekki upp á marga fiska. En kannski leynast þar snillar sem ekki náðu til mín í gærkveldi, maður verður alltaf að gefa séns. Þangað til komið er nóg.

Aðalmálið er að á eftir mun ég renna brautina á hnakkanum. En það er nafnið á nýja bílnum okkar sem við fjárfestum í gær í. Þýsk rennireið, ábyggilega sett saman í Asíu. En hnakkanum fylgir góður andi og kannski bið ég alheimsorkuna um að umlykja hann hjúpi svo aldrei gerist neitt óskemmtilegt. Þarf ég þá að færa fórnir á móti, á altari alheimsorkunnar? Þakklæti er nú lágmarkskurteisi. En kæra keyri ég í flugstöðina þar sem hann mun hverfa frá um sinn. Í viku eða svo.

Fjögurra daga vinnutörn framundan, þar sem verður reynt að fara reglulega í sund inn á milli til þess að samhæfa líkama og sál. Nú er ráð að vinda sér niður á bókasafn, leigja fullt af ódýrum dvd myndum til að horfa á í tölvunni, því helgarvaktirnar geta orðið langar. Þá hef ég hafið lestur á bók Umberto Eco, Foucault´s Pendulum. Spennó spennó.

how does it feel?

morgunn
kaffið í steingerðum garði
mjög litlum, kannski 10 fermetrar.
3 götuhorn mætast.
Svartur hundur með gaddaól kom út um dyr
án manneskju.
Ímyndaði mér að ég ætti hann.
Hann vildi croissant.
Sólin yfir Hallgrímskirkjuturninum.
Klukkan alltaf vitlaus.
Hætti að vilja eiga hann
þegar hann var kominn með glerbrot
í kjaftinn og fór aftur með það inn.

dagur: málningaprufur á stofuvegginn

kvöld
fór krókaleið heim
allt bjart og fínt.
Elska birtuna á sumarkvöldum,
útlendingar byrjaðir að spretta upp,
endur og gæsakúkur og mávur á steini.

3.kafli

fór og sá StarWars klukkan fjögur í Smárabíói í dag. Dottaði smá fyrir hlé og fannst George Lucas ekki alveg vera að gera sig, en eftir hlé varð allt miklu betra. Og þó maður vissi hvernig þetta myndi enda, þá vissi maður ekki hvernig. Hef undanfarin ár alltaf þurft á smá upprifjun í Starwars að halda áður en ég hef farið á nýju myndirnar þar sem ég var ekki mikill aðdáandi á yngri árum þótt ég hafi leikið mér með Starwars-plastkalla eldri bróður míns. En nú þekki ég söguna ágætlega, þó ekki hin minnstu smáatriði og er bara glöð með það að fá að taka þátt í geðveiki heimsins varðandi þessar kvikmyndir. Enda hef ég nú komið til Túnis þar sem Return of the Jedi var tekin upp að hluta til. En samt verð ég að viðurkenna að ég veit ekki neitt í samanburði við aðra Starwars aðdáendur.

Íbúðin er nú öll að verða tilbúin fyrir málun og lagfæringar. Ætlum allaveganna að mála loft og glugga og stofuveggi. Það verður gott þegar það verður búið. Síðan bíður bara sumarið og ég búin að fá eina einkunn sem var alveg í takt við það sem ég bjóst við og síðan er ég búin að fá bréf um að ég megi hefja nám í mastershluta mannfræðinnar í H.Í. í haust. Það verður líka bara gaman, en ekki eins gaman að punga út 45 þúsund kalli fyrir veturinn, þó það sé ekki neitt ef miðað er við aðra háskóla hér á landi, eins og t.d. lhí eða hr. Kannski er kennslan líka í samræmi við það, en það kemur í ljós. hilsen

í gær fór ég í garðinn til að hitta fallega fjölskyldu sem var að stækka. Hjá þeim er gott að vera og yndislegt að hitta nýjasta meðliminn sem virðist búa yfir svipaðri visku, orku og vísdómi eins og Yoda (í starwars). Samt er ég alltaf svolítið skelkuð við það að vera að hnoðast með lítil kríli (undir eins árs) og reyni að komast hjá því þó það sé magnað að fylgjast með þeim. Eldri bróðir hans (næstum1oghálfs) er líka allt í einu orðinn svo stór og bara næstum því fullorðinn í samanburði við litla bróður sinn. Það er fyndið. Síðan spilaði eldri bróðirinn líka á nýja trommusettið inni í skúr og fjandinn hafi það, that boy got rhythm... ef svo má segja um ungabarn.

Annars er ég búin að vera að massa fimmdagafríið mitt og slappa vel af, en það er alltaf gott að hafa smá plan, á planinu er t.d. að mála svolítið innanhúss, veggi, glugga og þar fram eftir götunum. Hvaða lit ætti maður nú að láta á stofuna? Hlakka til að fá nýjan lit í umhverfið. Er ekki búin að teikna í tölvunni, en ég er búin að teikna á blað sem róar planlögðu sál mína sem tekur fyrir það að vera svikin.

Amma seldi mér hníf fyrir eina krónu í dag með postulínsskafti, grænu og handmáluðu. Brjálað fallegur smjör/smurostahnífur. Tók fyrir það að gefa mér hann en vildi bara selja mér hann, því maður má víst ekki gefa skæri, hnífa og svoleiðis því það getur slitið böndin milli gefenda og þiggjenda. Og ekki viljum við það nú, ég og amma. Amma lamma. Hún er líka fyndin, en eftir 3 tíma með henni einni er komið gott. Respect.

Kosningar í samfylkingunni á laugardag, hvorum fjölskyldumeðliminum á ég nú að gefa atkvæði mitt í formanninn? Ekki myndi ég vilja fara í barnaafmæli í þessari fjölskyldu.

Þessar myndir eru til sönnunar á göngutúrnum langa og ógurlega og á því að þetta var sko ekkert djók, myndbandsgerðin, hestar, búningar, andlitsgervi, förðun og gerviskegg (ekki samt í öllum tilvikum). Ég reyni að láta ekki inn mynd sem er of mikið lýsandi fyrir myndbandið, til að gefa ekki of mikið upp... halda spennunni, en verð að gefa smá forsmekk á dæmið. Góðar og gleðilegar stundir.

jump

náttúran á kili var mögnuð. massaútilífsferð og ég er ekki frá því að sólin hafi kysst kinnina mína pínu of mikið og ég gleymdi sólarvörn. Fór í mjög mjög langa göngu og endaði inni í einhverjum dal, já heyrðu kannski set ég bara inn mynd. Allaveganna þá er ég mjög kát og sæl yfir því að hafa upplifað þessa bráðyndislegu ferð.

maður getur gert svo margt í þessum heimi, kíkið á þetta:

hoppaðu

föstudagurinn þrettandi

í þessum skrifuðum orðum er bróðir minn örugglega í partýi í miami að fagna útskrift sinni. heill sé honum.

hér verður fjallað um: próflok, verkefni sumarsins, áhyggjur og gleði.

Eins og sjá má er hægri hönd mín enn undir áhrifum prófskrifa. Hún bara skrifar og skrifar og krampinn ekki alveg farinn, en við það að fara. Próflok eru undursamleg tilfinning. Ég er ekki stödd á bar í miðbæ reykjavíkur. Próflok mín lýstu sér þannig að ég ákvað að ég nennti ekki að skrifa meira þó tíminn væri ekki búinn. Ég hafði engu við að bæta eftir að hafa skrifað í tvær og hálfa klukkustund í dag. Í hinum tveimur prófunum skrifaði ég ávallt í um 3 klukkustundir. Álag á hægri höndina hefur því verið mikið og hún ekki vön svonalöguðu. Ég vildi bara að maður mætti skrifa próf á tölvur.

Það ber mig að næsta umfjöllunarefni, sem er þessu nátengt. Samband mitt við tölvuna hefur verið ljúft, en stundum finnst mér það jaðra við þráhyggju. Ég er alltaf aðeins að kíkja á þessa og hina bloggsíðu, póstinn minn á tveimur mismunandi síðum og stunda samskipti við umheiminn í gegnum þessa. Hvurslags félagslíf. Nú er tími á breytingar. Breytingarnar koma kannski líka eðlilega með því að ég verð ekki í skóla í sumar. Þá er ætlunin að fara á safnið á morgun áður en lagt verður í sveitaferðina og leigja fuglahandbókina.

Breytingarnar fela það í sér að í hverri viku verð ég að teikna eina mynd í þetta fína teikniforrit sem tölvan mín hefur að geyma. Ég verð bókstaflega að læra á helvítis forritið.

Áhyggjurnar felast í því að ég sé of tengd tölvunni, en það breytist vonandi með sumartíðinni sem er að fara að ganga í garð og það veitir mér gleði ásamt svo mörgu öðru, eins og því að labba heim úr vinnunni yfir arnarhólinn og horfa á skipin og ljósin í höfninni, og þá sérstaklega það að vera búin í vinnunni, sem veitir mér þó líka gleði því fólkið er svo fyndið og skrítið (eins og allt fólk á stórum vinnustað er líklega) og þar get ég gert núna hvað sem ég vil í vinnutíma mínum sem byggir á mörgum stundum til þess að eyða og er t.d. að lesa bókina diaries of a groupie núna. afar áhugaverð frásögn konu sem hefur t.d. haft kynlíf með mörgum tónlistarstjörnum eins og jim morrison, jimi hendrix, gram parsons, captain beefheart o.fl. mjög upplífgandi eftir próflestur. kynlíf spynlíf

Gleði gleði gleði og sveitaferð og fimm daga frí framundan. jaaahú. yahoo. com.

daginn, good vibrations ekki satt? allaveganna er lagið í útvarpinu sem ég má hlusta á í smástund áður en áframhaldandi undirbúningur fyrir síðasta prófið sem er á morgun. Vel valið lag hjá rás 1. Eftir próf á morgun fer ég í vinnu og klukkan átta á laugardagsmorgun er útlit fyrir sveitaferð. Sumarbústaðaferð með góðu og umfram allt skemmtilegu fólki. Þar verður margt brallað, enda eru sumir ferðalanganna að fara að vinna að myndbandsupptökum en ég sé fram á afslappelsi í botn. úff púff hvað ég hlakka til. Orkan endurnýjuð eftir innisetu og skemmtilegan lærdóm fyrir sumarið sem kemur alltaf pottþétt eftir próf. Góðar stundir.

eldhusborðið

kaffi, sígarettur og lærdómur við eldhúsborðið er góður kostur í dag, þegar hann rignir. Er á rúlluskrifstofustól þannig að afturendi minn þjáist ekki, einnig gott að geta rennt sér til og frá þegar maður er að hugsa og festa dótið í heilanum. Þar þarf það bara að sitja þangað til klukkan 16:30 á morgun þegar próftíma lýkur. Jibbý jei.

vandræðalegar vangaveltur

Eru ungir listamenn landsins ekki til þess að ögra, viðhalda hringrásinni, koma með nýja fleti á hugmyndirnar? Þannig held ég að fög eins og listir, akademísk fræði og annað lifi. Eru ungir listamenn landsins að fljóta sofandi, sofandi í heimi efnishyggjunnar, þægindanna, skuldanna og hinu svokallaða ,,normi"? Hvar er fúttið? fór semsagt í fúttið á sýningu lokaársnema í lhí. Eilítil flatneskja í gangi, þó að sjálfsögðu höfðu lítil smáátriði áhrif á mig, en sýningin yfirhöfuð var já, full af fólki. Kannski rölti ég við á Kjarvalsstaði síðar, í betra tómi til þess að endurígrunda þessa upplifun í dag. Eða allaveganna athuga hvort ég komist að einhverju nýju.

já, ég get semsagt haldið aðeins áfram með þetta og bent á iðnvæðingu lista hér á landi. Stórfyrirtæki, ríkið og einkaaðilar reka listina. Hafa gert hana t.d. að útflutningsvöru (sem er náttúrulega fínt fyrir landkynningu, ef hún gefur ,,rétta" mynd...) Hvar er listamaðurinn þá? Hvað fær hann? Hvers vegna er hann að gera það sem hann er að gera? Hvað fær hann að gera? Hefur hann svigrúm til þess að ögra? hefur hann hugmyndafrjóleika til þess að ná til áhorfandans? o.s.frv.

vandræðagangurinn

um árshátíðina hef ég ekkert að segja nema það að 211 manns borðuðu sitjandi á sviðinu og ykkar einlæg og hennar viðhengi sátu náttúrulega á háborðinu með stjóranum og maka hennar ásamt einhverjum listamönnum af erlendu bergi brotnu sem ætla m.a. að bregða sér í strútsbúning á þingvöllum fyrir listina. Rauðvínið bjargaði mér því fyrst vissi ég ekki hvað ég átti að gera, hlægja eða gráta. En sætaskipanin varð alveg óvart, þó undanfarna daga hafi ég verið að hugsa um hvað það yrði fyndið að lenda í þessum aðstæðum, kannski var ég bara búin að senda strauma og þetta átti að gerast.

próf númer eitt af þremur lokið. Gekk bara vel. Andaði djúpt í góðan hálftíma áður sem gefur sig vel fyrir mig. Rokkið lifi. Tvö eftir.

uti a dekki

Búin að sætta mig við það að vera í eðli mínu afslappaður lærari. Það bara virkar betur. Annars sá ég Lauru Bush í sjónvarpinu að halda einhverja rosa fyndna ræðu og hún meira að segja sagðist horfa á Desperate Housewifes. Veit ekki hvað ég á að halda um það, en ræðan hennar var mjög ófagleg og hún var soldið of mikið í því að reyna að vera fyndin.

Helgardagarnir liðu eins og ég væri úti á dekki í Smugunni. Tónleikar á föstudagskvöld og pizza í desert. Það var gott. Vinna á laug og sunn. Verkalýðsdaginn. Ætlaði pottþétt í göngu, en hugsaði bara til hennar. Undir lok gærdagsins komst ég að því að ég væri komin með húsveiki. Eða cabin fever á útlensku. Lýsir sér í bulli og flissi og einbeitingarskorti. Er að fara aftur á eftir í húsið. Kannski þarf ég ekki að vera lengi. Það verður fínt ef það verður því þá er búið að bjóða mér í skírnarveisluafganga jökuls orra péturssonar. Annars er lítið sem fer í gegnum huga minn þessa dagana, þar sem það er í eðli hins afslappaða lærara að læra þegar hann getur og nennir, eins lengi og hann vill og mér finnst það gaman.

Til þess að kóróna afslöppunina verður haldið á árshátíð á miðvikudaginn í vinnunni. Borðhaldið verður uppi á sviði. Það verður forvitnilegt. Nennti ekkert að bjóða kæra með, var viss um að hann nennti ekki, en síðan þegar ég minntist á það vildi hann ólmur fara. Ætla í sægrænum kjól með perlum ásaumuðum í kringum hálsmálið úr hjálpræðishersbúðinni í Miami, en fólkið fær ekki að sjá mig á hælum. Nú er það pulsa í síðbúinn hádegisverð á leiðinni í húsið. Bæ.

læri læri læri

kannski tækifæri, ég veit það ekki, en reyni að vera iðin við lesturinn. Er samt ekkert að fríka út strax. Enda fyrst prófið ekki fyrr en á föstudaginn eftir viku. Þess á milli vinn ég, hjóla, fer í sund, borða, sef, horfi á Desperate Housewifes og margt fleira. Þó að D.H. sé ágætis afþreying líkar mér ekki sú staðreynd hversu vinsæll þátturinn er í usa. Þar er ekki mikið gert til að létta undir þeirri ákvörðun fólks að stofna fjölskyldur, og þeir sem þora að gera það þurfa að vinna á fullu, og oft kemur það líklega betur út, fjárhagslega að einn foreldrinn sé heimavið, vegna hás dagvistunarkostnaðar, skatta, o.s.frv. Og hver ætli það sé? er það ekki hún mamma litla. Og allar litlu mömmurnar, sem langar kannski að vera úti á vinnumarkaðinum, eða í skóla, sjá sér ekki kleift að gera það vegna samfélagsins og þess vegna horfa þær bara á D.H. og þannig heldur hringrásin áfram. Valdatöfl og íhaldssamar trúartruntur sem kippa í spottana á bakvið tjöldin til að hafa samfélagið sitt fínt og framleiða bara þætti sem ,,endurspegla" samfélagið og sýna hvað það er eðlilegt, gott og gaman, og stundum erfitt, eins og þegar maður verður háður rítalíni barna sinna, að vera heimavinnandi húsmóðir.

Ég ber fulla virðingu fyrir þeim húsmæðrum og húsfeðrum sem heima eru, en þegar þetta er komið í svona massavís eins og er svo oft í henni ameríkunni, þá stendur manni bara ekki á sama, sérstaklega ekki þegar aðalsjónvarpsþátturinn er orðinn DH. Ég er meira að segja viss um að ef út í það fer að börn láti sjá sig á þessu heimili, þá verði rifist um hvor foreldrinn verði meira heima. En það er ekki á planinu, bara svona til að róa lesendur sem hafa farið að hugsa eitthvað dónó. læri læri læri og góða nótt.

verða hugsandi tilfinningaverur a öllum sviðum

er hugmynd Birgis Sigurðarsonar við lífsflóttanum, græðginni og geðveikinni sem einkennir íslenskt samfélag. Honum er ég sammála.



Er að setja mig inn í og skipuleggja próflestur sem hefst fyrir fullri alvöru á mánudaginn. Það verður gaman vil ég telja mér trú um svona fyrirfram, en veit líka að stundum við eldhúsborðslesturinn er mér litið út um gluggan til að tékka á því hvað er að gerast í götunni. Það gerðist einmitt í gær þegar ég var að hita upp fyrir lesturinn. Og þá líka horfi ég lengi. Nýr hvítur köttur kominn á stjá, búin að fatta hver er maðurinn með skallann og í leðurjakkanum (séð ofanfrá) og að einn nágranninn er orðinn ískyggilega sólbrúnn. Ég sit og gægist oft út um gluggann á hér vel við. En er að hlusta á disk sem ég verslaði í Ameríkunni World Reggae. Reggí frá ýmsum stöðum heimsins. Forvitnilegt.

Þá bíður kaka í poka á eldhúsborðinu sem verður á boðstólnum í kvöld, enda vegleg veisla í uppsigi þar sem gestir koma með sinn eigin mat, en deila síðan. Svokallað Potluck dinner. Auglýsi eftir góðri þýðingu á hugtakinu yfir á hið ylkæra, ásthýra...



Í Ameríkunni var chillað feitt. Þá á ég við að dvöl mín þar var laus við allt stress og æsing. T.d. líkaði mér ákaflega vel að geta horft á sjónvarpið í undurmjúkum sófa með brósa. Mér líkaði líka vel að þurfa aldrei að fara í úlpu. Sniðgekk allar veitingahúsakeðjur, fyrir utan eitt skipti þegar einu Starbucks kaffi var svolgrað niður. Verslaði föt í Crap (Gap) en á móti verslaði ég líka föt í American apparel sem gefur sig út fyrir að vera Sweatshop-free. Áberandi munur á þyngd töskunnar við brottför og við komu. Hey, dolli er svo lár. Til að kóróna verslunarleiðangurinn var fjárfest í prýðis lárperuskerara. Hef reyndar ekki prófað hann. Tilgangsleysið alveg í botn. Tilgangur minn er hins vegar ekki ónýtur, njóta, elska og vera til. (upptalning breytileg).



Birgir S. skrifar einmitt handritið að leikritinu Dínamít sem fjallar um Nietzsche sem verður frumsýnt í næstu viku, en á morgun ætla ég að sjá Klaufa og Kóngsdætur byggt á verkum H.C.Andersens.

í miami

tja hvað skal segja. Goturnar i miami eru breiðar, enginn labbar neitt. Almenningssamgöngur nánast engar. Strætóar sem ekki er hægt að stóla á. Ein leigubílastöð. Allir eiga semsagt bíl. Líterinn af bensíni kostar 40 krónur og allir eru brjálaðir því verðið er orðið svo hátt. Er ekki búin að hræðast neitt í umhverfi mínu, nema Iguana eðlur og þvottabjörn. Þvottabjörninn elti mig. Horfði á mig eins og hann vildi mér eitthvað. Fyrst hélt ég að þetta væri skunkur, en hann var ekki svartur og hvítur eins og í teiknimyndunum og það kom aldrei einhver rosa fýla, síðan tók ég eftir svartri augnaumgjörðinni og þá fattaði ég að þetta væri þvottabjörn sem vildi kexið sem ég hélt á. Síðan er líka gomma af litlum eðlum sem maður kippir sér ekkert uppvið. Hér er gaman. Hér er hiti. Hér eru allir rosa almennilegir. Hér er allt stórt. Útskriftartónleikar Doddanns voru í gærkveldi. Það var gaman. Rosa trommusóló. Hann fraus ekkert, en var næstum því búinn að gleyma að bjóða í eftirápartýið. Í dag verður haldið á south miami beach. Ekki til að sóla sig, heldur frekar til að skoða mannlífið. Hér eru mafíur. T.d. er rússneska mafían sterk hér um slóðir. Ég hef samt ekki hitt hana. Já það er internet í miami.

endalok

samkvæmt stjörnuspá minni í einhverju dagblaðanna áttu að vera einhver endalok í mínu lífi í dag, þann 8. en nú er komið rétt yfir miðnætti og enn hafa engin endalok orðið. Kannski á ég bara eftir að fatta það seinna og muna, aha, já það var þarna 8. apríl...

Einu endalokin sem ég sé fyrir mér eru þau að í dag séu endalokin á því að hafa aldrei heimsótt elskulegan bróður minn í hættulegustu borg BNA, Miami. En klukkan 11:30 pm að staðartíma mun ég lenda í Fort Lauderdale, þangað sem hann sækir mig og ég á að bíða úti á stétt því hann nennir ekki að leggja. Tæp á tíma, einungis hálftími til stefnu ef maður er að spá í endalokadæmið. Ég hlakka ofurmikið til. Er búin að finna til stuttbuxur og sundföt enda býst ég við að notfæra mér laugina sem er í garðinum. Hver veit nema ég skelli mér á ströndina og horfi á eiturharða rassa þjóta framhjá á línuskautum. En pottþétt tek ég einn túristadag og vonandi eru tveggjahæða opnar rútur í það dæmi, en svo hef ég heyrt að það sé líka hægt að skoða borgina frá sjónum, semsagt á báti og sjá hús fræga fólksins. Annars veit ég ekkert hvernig ég á að eyða tíma mínum. Jú, er búin að finna á netinu heimilisföng búða Hjálpræðishersins í Miami og apple búðar. Þetta verður sko fjör, og mér hlakkar líka sérstaklega til útskriftartónleikanna sem eru jú yfirskrift þessarar ferðar. En nánar um það síðar, en annars var ég að velta því fyrir mér í dag, ef maður væri í þeirri aðstöðu að fara að spila svona tónleika og myndi bara frjósa. Líkaminn ekki svara hausnum. Já, allt getur gerst og best að ég taki með ilmduft til að lífga fólk við. Svona eins og í gömlum bíómyndum. Þá hef ég upplifað neikvæð áhrif ilmdufts þegar kaþólskur drengur sem var við altarið í fermingu hné niður vegna ilmduftsins...

Sýprusviðarkista - Sinkkista - Eikarkista. Afhverju þarf páfinn þrjár kistur? Ef sinkkistan er loftþétt, rotnar líkið þá ekki? Forsætisráðherra vor lýsti því yfir að athöfnin hefði vakið bæði gleði og sorg hjá honum. En hjartnæmt, sannarlega tilfinningavera þar á ferð. Nú er ég farin að bulla og líka bara farin. Í bili. Kannski er internet í miami.

soðningin

hæ og hó vefheimur. Þetta bréf skrifa ég soðin í hausnum eftir 14 tíma vakt. Líður soldið eins og hjúkrunarfræðingi að koma heim eftir vakt því stundum þarf ég að gefa út plástra, Aloe Vera og hausverkjapillur. Síðan þarf ég líka að hlusta á endalaust mikið af fólki, misáhugaverðu. T.d. keypti einn maður sér úr á 300 krónur í Kolaportinu í dag. Ein kona fræddi mig um núðlumyndir frá Tælandi sem hafa erótískan undirtón. Kaffið flæddi. Ritgerðin mín flæddi. Áhrif hnattvæðingar á tónlist frá Zimbabwe. Lyftan bilaði. Einn gaf mér Fréttablaðið í dag og annar fjallaði um mannfjöldann í Kína og þaðan fór hann út í kínverska fjármagnið sem að hans sögn flæðir um Bandaríkin. Einn velti fyrir sér hvað hann ætti að gera við sjávarfiskabúrið sitt og ein fjallaði um hvað hún elskar mikið að vinna í stressi og óvissu. Þannig að höfuð mitt er fullt af upplýsingum sem ég veit ekki alltaf hvað ég á að gera við, en ég gæti náttúrulega bara skellt mér út í glugga og öskrað. En þess þarf ég ekkert því nú er ég komin heim. Heim í frið og ró. Íbúðin fyrir neðan er til sölu, 17,8 og góðvinur minn sem er einmitt að leita sér að íbúð vestanmegin Lækjargötunnar skoðaði. Það væri ekki amalegt að geta haldið tveggja íbúða teiti. En hvað um það. Helgin byrjaði vel á því að þriggja dömu matarboð var haldið og öllu skartað. Sérstaklega gleði. Það var gott. Lífið er gott.

Frábær ferð.
Maður ættleiddur.
Lautarferðir.
Flateyri.
Bolungarvík.
Tónleikar.
Heimamannapartý.
Skemmtilegheit.
Enginn matur á páskadag.
Ekkert mál að rúnta Vestur.
Veruleikinn tekinn við.

checking

sólgleraugu
vín
myndavél
sundföt
nesti
tónlist
sting af stað til ísafjarðar snemma á morgun
rórra yfir mér núna þar sem ég er búin að bæta svolitlu við farangurinn eins og vasaljósi, vegahandbókinni, kodda og köku.
hædí hó.

alvöru draugur?

(móð & másandi) ... hvað er eiginlega í gangi? Afhverju eru draugarnir að stríða mér? var að loka húsinu í kvöld, allir pottþétt farnir. Veit ekki hvernig ég á að byrja að lýsa þessu, en hafði einhverja skrítna tilfinningu og var ekkert að spá í það. Byrjaði kannski þegar ég var annars staðar í húsinu en þar sem sagan fjallar um og heyrði nokkra tóna, og hugsaði að nú væri loftræstingin bara eitthvað að fokka í hausnum á mér og að vindurinn væri bara að gera svona alvörulega tóna, en hér kemur fúttið. Inni í einu rýminu af sviðinu eru tvær hurðir. Ein leiðir inn á svið, hin fram á gang. Ég er semsagt inni í þessu herbergi að slökkva og tékka á gluggunum og heyri eitthvað skrítið hljóð sem erfitt er að lýsa, en það var frekar hávært þó það væri ekki skerandi, frekar ýlfrandi vindhljóð. Ég veit ekki hvaðan það kemur enda hef ég ekki heyrt það áður, en það byrjaði þegar ég var búin að slökkva allt í rýminu. Þá ákveð ég að tékka inn á svið og sjá hvort eitthvað væri þar í gangi, sem var ekki en hljóðið hélt áfram. Lokaði hurðinni inn á svið og hljóðið söng enn. Tók þá í hurðarhúninn sem leiðir fram á gang og þá slökknaði á neyðarlýsingaljósinu sem er fyrir ofan hurðina ( svona grænt dæmi sem vísar veginn í neyð). Þessi ljós eru til þess hönnuð að ekki slökkni á þeim við neyðaraðstæður. Það á bara ekki að geta slökknað á þeim. Um leið og ég sleppti hurðarhúninum við þá undrun að það slökknaði á ljósinu þá kveiknaði það aftur. Hljóðið var ennþá. Ég tók aftur í húninn og ljósið slökknaði. Um leið og ég sleppti húninum kveiknaði það aftur. Orðin svolítið hvekkt hraðaði ég mér fram á gang, þar sem birtist mér...
ekki neitt annað en gangurinn en hljóðið var ennþá. Skundaði heim á leið eftir að hafa klárað vinnuna með skrítna tilfinningu í maganum og undrandi á því hversu sterk áhrif handtak mitt á hurðarhún getur haft og undrandi á því að ýmis konar skringileg hljóð myndist. Eða kannski ekkert svo mikið undrandi. Og hvað var nú þetta? Erum við að tala um hina vænissjúku mig sem ímyndar sér hljóð í hausnum eða Droplaugu Draug? Ég sver það, ég var ekki rass að ímynda mér þetta. úff, hver eru skil hins raunverulega og hins óraunverulega? ha ha ha.

farðu skrimsli, farðu burt.

er núna búin að vera alvöru skrímsli með alvöru hor í nokkra sólarhringa. Tönnin farin en horið ekki. Annars helst lítið að gerast nema það að allt lítur út fyrir spennandi páskaferð vestur þar sem frændi eins ferðalanganna er fórnfús og vill lána kjallaraherbergi. Það er sko ekki amalegt. Sá Sideways í kvöld. Afhverju ætli henni hafið verið gefið það nafn? kannski vegna þess að vínflöskur eru alltaf geymdar á hliðinni... sideways... eða af því að aðalpersónan var alltaf svolítið á skjön? dularfullar pælingar fyrir komandi helgi sem eytt verður í búrinu að sjálfsögðu, en samt er ennið mitt heitt og er maður þá ekki lasinn? Búin að skipuleggja hvað skal lesast um helgina sem verður tileinkuð ethnomusicology. Byrja að kanna það fyrir ritgerð í Afríkukúrsinum. Þá verður kannski skundað eftir vinnu á laugardag á grandrokkið til að skoða skonrokkið - Skakkamanage & Kimono. Þannig að lífið er ekki sem verst. Kæri og mamma búin að vera súpergóð við sjúklinginn og koma alltaf færandi höndum og með eitthvað í pokahorninu eins og gleði í hjörtum, tímarit, ís, blóm, útlensk páskaegg sem má borða strax fyrir þá sem eru með allar tennurnar og sitthvað fleira sniðugt. Niðurstaða = það er bara búið að vera fínt að vera sjúlli og ég vona að horið fari með þegar ég dusta af mér rykið á morgun. Sorrý skrímsli.

Skrimslið

glært horið rennur og rennur. Nota vasaklúta sem mörgum býður við, en ég hef mínar ástæður. Umhverfisvænt, betra fyrir húðina undir nefinu og síðast en ekki síst þá hef ég mínar efasemdir um endurunninn klósettpappír. Hvað er eiginlega í honum? Kannski einhverjar plast- glertrefjar sem eru ekki góðar fyrir op líkamans? Hmm. Hitti í dag mann sem vill ólmur fjarlægja eitt stykki tönn úr mér (Tanntaka = 7490 kr.). Og hvað með það? fyrstu viðbrögðin einkenndust af fyrirframgefnum söknuði yfir því að missa eitthvað úr líkamanum. Síðan var ákveðið að yfirgefa þá hugmynd og taka tanntökuhugmyndinni fagnandi. Til allrar hamingju er þetta ekki framtönn heldur tönn númer tvö vinstra megin frá jaxli. Soldið fullorðins þar sem ég tengdi tannvesen alltaf við fullorðna. Kannski þarf ég bara að taka tannhirðu mína til endurskoðunar, en hefur tannhirða áhrif á rætur tannanna? Ræturnar eru nú lengst uppi í dæminu... En enn er ég með tönnina og hún fer ekkert fyrr en tanntökumaðurinn hringir. Ætla að hrista hausinn endalaust þannig að horið hristist út og þá verð ég slímug í framan eins og skrímsli.

verndum fræga folkið?

það kom mér heldur betur á óvart þegar dyravörðurinn kom til mín og tilkynnti mér að bannað væri að taka myndir. Það var liðið svolítið á kvöldið og allt í einu fann ég myndavélina í veskinu og fannst alveg sjálfsagt mál að smella nokkrum af á barnum, en einungis af fólki sem ég þekki sem tók vel í það að vera fyrirsætur. Dyravörðurinn gaf engar frekari skýringar á banninu. Litlu seinna var ég bitin af konu í vinstra lærið, mitt á milli hnés og nára sem kom mér mjög á óvart. Tveimur kvöldum síðar er ég enn með marblett og tannaför. Þá fékk ég marblett sem er fjólublár í dag á vinstri framhandlegginn þegar ég gekk of hratt á brík járnhurðarinnar í vinnunni og sneri mig á hægri ökkla við það að reka leikkonur út. Held það sé komið nóg af óförunum og sný ég nú vörn í sókn...

88II88II888III888III8888IIII

eftir að hafa séð umfjöllun í einhverju dagblaðanna þar sem stóð að maður yrði að hitta vini sína kom Garðgyðjan í heimsókn í gær. Það var gaman. Ég átti eftir að klára ritgerðina sem ég á að skila á morgun og hugsaði, klára hana bara á morgun. Sem ég er búin að afreka. EN lenti í massafýlu út í sjálfa mig eftir að hafa hangi í 2 heilar klukkustundir á Þjóðarbókhlöðunni við heimildaleit. Fýluna lét ég þó engan finna nema mömmu í gegnum símtól, sem er svo góð að fyrirgefa mér allar fýlur. Síðan kom ég heim og massaði ritgerðina á nótæm. Róleg í slanguryrðin. Semsagt búin að fara í fýlu í dag.

Upplifði Katkusmjólk í Klink og Bank áðan. Samsuða á ensku úr textum ýmissa höfunda. Leikkonurnar 2 stóðu sig með prýði, en það tók smátíma að komast inn í enskuna þeirra. Mjög einföld uppsetning. Vantaði þó aðeins meira samhengi þó skiptingarnar gengu vel upp. Kannski skil ég bara ekki ensku og lifi í óraunveruleika. Talandi ensku á hverjum degi. Who´s the real me? nei djók, ég er ekkert í þannig pælingum þessa dagana. Mér finnst bara fyndið að söngkona, jafnaldra mín, hafi gefið út plötu fyrir nokkrum árum titluð The real me.

Allaveganna. Ekki lengur í fýlu. Hún stóð einmitt óvenju stutt því ég reyndi alveg að hugsa jákvætt þegar ég fann hana hellast yfir mig og að lokum sigruðu jákvæðu hugsanirnar, en þó ekki fyrr en ég var búin að ákveða að borða (nauðsynlegur faktor þegar maður er svangur, hef t.d. fundið það út að ég verð miklu fljótari fúl ef ég er svöng). Yoga á morgun sem er magnað, svona í mars.

Leader of the Pack

12 tóna kerfið útskýrt hér á teikniblokkinni. alltaf lærir maður eitthvað nýtt. horfði á byrjunina í Idol. Hef aldrei séð það áður. Sá semsagt Heiðu og hálfan Davíð. Hvar var hljómsveitin? Er þetta keppni í karíókí? Fékk mér í glas og varð tipsý fyrir kvöldmat. Við mamma áttum góðan hálftíma. Sammála um það að hlustandinn ræður hvað hann tekur. Eldri systir mín gleymdi ljósunum á bílnum sem var á Reykjavíkurflugvelli. Við vorum ekki með startkapal. Hún stungin af til Ítalíu. Fólk hér heima. Skemmtilegt fólk. Fólk sem er farið á tónleika í miðbæ Reykjavíkur. Ég aftur á móti er til í að chilla með Shangri La´s því vinnuhelgi bíður mín með gleði og kaffi og lærdómi en lítið verður um táfýlu þar sem ég verð í sandölum.

skorður

allt að detta í skorðurnar. Þriðji íbúinn búinn ... að finna sér íbúð. Það var gaman að vera þrjú í kotinu. Skóli og vinna komin aftur inn í líf mitt. Skorða þangað til stefnt verður í páskaferð til Ísafjarðar og síðan aftur smá skorða og síðan bara miami here i come. Jú, fékk líka boð á stefnumót frá samstarfsfélaga í dag. Maður er ekkert endilega að auglýsa alla sína persónulegu hagi til fólks sem kemur inn í búrið. Það verður að dvelja þar um tíma með mér til að fá að vita svona dót. Búin að leysa það mál. Það var gaman og mjög fyndið. Arrested development coming up

Festival til fyrirmyndar

illinn ég. kaupi alltaf einn skringilegan disk á útsölu í stórum plötubúðum. Í þetta skiptið varð fyrir valinu AFTER HOURS 3- more northern soul masters. En ég viðurkenni það að ég fíla þetta. Síðan bætti ég nú aðeins við á festivalinu sjálfu þar sem ég keypti diska með Need New Body, Hot Chip (þó þeir væru ekki að spila), jú og líka Sage Francis í búðinni. Festivalið var til fyrirmyndar í alla staði. Það vantaði bara að öll fjölskyldan mín væri þarna og að við værum að halda t.d. upp á jólin. Ég skemmti mér konunglega.

Var það vegna spilasalarins?
Þó hann hafi verið massívur með ógrynnin öll af mis-skemmtilegum tækjum til að láta pening í, þá var ég undir lokin byrjuð að upplifa mig mjög skringilega að hafa reynt ýmsa leiki og spil aftur og aftur. M.a. eyddum við Alex dágóðri stund í að reyna að vinna Care Bear lyklakippu. Ég vildi sko fá þennan appelsínugula með blóminu framan á eins og ég átti í bangsaformi frá Ameríku. Það gekk ekki. Fór í öll levelin í bílaleik, þar sem ég varð alltaf í öðru sæti. Í sumum spilum vann maður miða sem hægt var að skipta inn fyrir dót úr ákveðinni búð sem var aldrei opin. Leonardo da Vinci teiknaði mynd af okkur fyrir lítinn pening í kassa sem hann var ábyggilega orðinn mjög þreyttur á að húka innaní, en ég sá hann aldrei. Hvur þremillinn.

Var það vegna fólksins?
Ja, hvað skal segja. Sannarlega var fólkið forvitnilegt. Ábyggilega helmingur tónleikarhátíðargesta var stöðugt undir áhrifum mislöglegra lyfja, en aldrei sá ég neinn æla né berja annan. Ég elska fólk, þó ég hafi fundið til ákveðinnar löngunar um það að vera bara ein að chilla. Mér finnst það gott. En ég átti ekki í erfiðleikum með að höndla fólkið sem ég umgekkst því það var svo yndislegt og staðráðið í því að halda uppi fallegu andrúmslofti.

Var það vegna tónlistarinnar?
Púff. Magnað. Maður á bara fá orð yfir þá list sem var fyrir eyru borin. Uppúr stóðu: Deerhof, Need New Body, Mogwai, og Matmos. Nóg um það.

Var það vegna Staremaster?
Já, það hafði líklega áhrif að horfa á störukeppni milli einstaklinga úr hljómsveitunum í lok kvölds sitja á móti hvor öðrum uppi á sviði undir tónlist og andlitum þeirra varpað upp á skjái. Mjög skemmtileg skemmtun. Ég held að dómararnir hafi verið soldið ósamkvæmir sjálfum sér en það er annað mál.

Var það vegna tómatsósunnar?
Ja, ég fékk einu sinni fína tómatsósu í bréfi í mötuneytinu, en annars var eldaður matur í vistarverum okkar og argentínskt rauðvín með. En nokkur önnur bréf inni í annarri íbúð rötuðu upp á vegg í formi slagorða á borð við ,,go back to school". Það var fyndið. Og sérstaklega það að a plottaði þetta allt og lét aðra, b og c vinna vinnuna. D lenti síðan í því að hreinsa þetta af með tannbursta. En húsráðandi útvegaði tómatsósuna í bréfum úr farangri sínum.

Ég gæti spurt mig álíka spurninga endalaust en verð að minnast á strandferðina (hvítur sandur, goshvítvín, teppi og sól) og kraftleysi enskra sturtna. Atp er festival fyrir mig. Hver veit nema þangað rati ég aftur og aftur og aftur...

Gagnryni og brottför

kannski verður nýtt kríli í saumaklúbbsfjölskylduna komið þegar ég kem heim. Brottför frá G13a klukkan 06:13 á morgun. Stefnan tekin suðreftir þar sem bílnum verður komið fyrir í pössun hjá naglanum. Aukanefni við hæfi og kannski dyttir hún að samlæsingunni sem er biluð, nú eða ljósunum. Bíllinn þyrfti að fá nýjan eiganda sem getur hlúð að honum. En bílasölur eru bara svo óspennandi. En ekki Duty Free og læti. London í hálfan dag og læti. Rye og læti. Tónlistarhátíðin ATP og læti. úff hvað ég hlakka til. Nýtt umhverfi. Nýtt fólk. Ný tónlist.

Upplifði Grjótharða áðan. Nýtt íslenskt leikrit um 4 fanga sem sitja inni í fangelsi í nútímanum. Skemmtilegt hvernig sagan var sögð og fléttan vatt upp á sig. Plottið kom manni ekkert á óvart, og mér fannst nú vanta aðeins meira plott í dæmið. En tvisvar hugsaði ég um þríeininguna sem verður ekki farið nánar útí hér svo ekkert upplýsist. Verandi innan lokaðra veggja og algerlega sviptur öllu frelsi, alltaf með sama fólkinu, borðandi sama séríósið úr sömu diskunum, í sömu fötunum. Jú, leikararnir náðu alveg að túlka persónurnar sínar nokkuð vel. Lýsing mjög settleg sem og förðun. Leikmynd góð. Tónlistin mjög hressandi og með nauðsynlegar þagnir. Aðstandendur sýningarinnar fóru í heimsóknir á Litla Hraun. Aðstandendur sýningarinnar einungis karlmenn. Dýnamík sem er ekki oft í gangi á tímum herópa kynjabaráttunnar.
AKÞ leiklistargagnrýnandi dægradvalar og dægurlaga.

forsidan

á eftir að gera forsíðuna, en annars get ég skilað umfjölluninni á morgun. Er að hlusta á Hjálma í fyrsta sinn heimahjámér. Er líka að bíða eftir að maturinn sem er að eldast inni í ofni verði tilbúinn. Er búin að vera á fartinni í dag. Heimsóknir og læti. Amma að tala um sjálfsvíg, pillunotkun, dagvist fyrir aldraða og fólk meðan hún gerði við 2 göt á peysunni minni og ég lapti þunnt kaffið með kaffirjóma með skólabók í kjöltunni. Alltaf þegar ég var búin að lesa svona hálfa blaðsíðu byrjaði hún aftur. Tuðaði síðan yfir sjálfri sér að hún leyfði mér ekki að lesa, því hún talaði svo mikið. Hún var bara sæt, gömul kona sem líkar ekki svo vel við þokuna sem er búin að hanga hér í Reykjavík síðustu daga, heldur líkar mun betur við þokuna fyrir austan, þar sem hún er svona meira blágræn. Ekki svona grá. En mér finnst þokan bara soldið spennó því maður veit aldrei hvað býr í þokunni...

ritskoðun a fimmtudegi

En þessa dagana er ég mest að spá í það hvernig Vesturlöndin þvinguðu hugtakinu og tvíhyggjunni karl/kona upp á ýmis samfélög í Afríku. En á sumum stöðum var ekkert sem greindi kyn í tungumálinu, eða kyn í félagslegri stöðu. Það eina sem greindi fólk að í goggunarröð / virðingarstiga var líffræðilegur aldur. Þetta var semsagt áður en Evrópa söðlaði Afríku undir sig. Nema Eþjópíu og eitthvað eitt annað land sem ég man ekki hvað heitir.

Jamm og jæja.

hitt og þetta

eftir að hafa hlustað á frosetann tala á ensku og vera skrítinn og reyndar töluðu allir ensku þarna, þá fór ég í helgarferð. Brunaði brautina og heimsótti skemmtilegt sýningarrými í Keflavík, kallað suðsuðvestur. Ekki seinna vænna, enda lokahelgi sýningar Magnúsar Pálssonar. Hann raðaði m.a. matardiskum á gólfið. Veit hann ekki að það eru til skápar? En sýningin var skemmtileg og ég hlakka til að fylgjast með þessu sýningarrými. Takið eftir að ég nota það orð, en ekki gallerí. Það er munur þar á. Í huggulegheit, Backgammon og kaffisopa í heimahús í Kef og síðan út í Garð í almennilegt pizzupartý. Heimalagaðar pizzur með öllu mögulegu, en aðallega skemmtilegt fólk með öllu mögulegu. nammi mann. Sunnudeginum varði ég við lestur etnógrafíu um fólk sem býr á Tróbríandeyjum. Það getur nefnilega verið ágætt gaman að lesa fyrir skólann. Skólabólan er í ágætum málum, nema hún er soldið eftirá í lestri, sem kemur að sjálfsögðu fyrir þegar um margt er hugsað. Samt finnst mér ég ekki hafa verið niðursokkin í einhverjar heimspekilegar vangaveltur og hreinlega gleymt að lesa, heldur frekar ýmsir aðrir þættir eins og vinna, stuttur sólarhringur, stuttar vikur og þess háttar. Verð að gera hreint fyrir mínum skóladyrum áður en ég held til Bretalands á fyrrverandi sumarleyfisdvalarstað á tónleika.

Held að ég skelli mér síðan til Miami í forsumarleyfi í apríl. Þar get ég verið hjá bróður besta og hlustað á hann útskrifast. En um það má ég ekki byrja að hugsa strax. Það kemur að því þegar nær dregur. Eitt skref í einu. Læra, yoga, vinna, kaffi, helgarútlandafrí um þarnæstu. Hverf ég þá aftur til Tróbríandeyja.

skringifallegur dagur

vaknaði á hádegi eftir væran svefn. Vann til klukkan þrjú í nótt enda frumsýning og allir fullir og vitlausir. En fyndnir soldið. Er búin að ganga um mitt nánasta umhverfi, fá mér að borða og kaffi í góðum félagsskap og í fallegri birtu. Þyrfti að gera svo margt, er samt þreytt og vinur minn að koma í heimsókn með þær fréttir að amma hans hafi rétt í þessu verið að kveðja þennan heim. Jæja. Soldið skrítin í höfðinu - tóm, hlakka til að fara að vinna og eiga helgina í góðu fríi. Stefni á að njóta hennar vel. Vonandi fyllist höfuð mitt.

eg eg eg eg e gge g eg eg eg

það er notalegt að heyra frá lesendum og vegna fjölda athugasemda (comments) við uppskriftirnar býst ég við að ég læði þeim inn svona annað slagið... þannig að þegar ég birti uppskriftir þá vil ég að þið takið undir. Síðan finnst ég ég vera svo mishátíðleg þegar ég ritskoða setningarnar í huganum eftir að ég skrifa þær en svona er það nú og ég er komin heim. Jei. Semsagt eftir helgardvöl í búrinu sem leið óvenju hratt, sérstaklega fyrir þær sakir að 4 góðkunningjar komu við til að sjá mig í búrinu. Sýningargripurinn ég.

Á föstudaginnn var hringt um matartímaleytið og okkur skötuhjúum boðið í kvöldverð svo lengi sem við kæmum með 2 hnífa með okkur. Hljómar skringilega en samleigjandi þess sem matarboðið hélt hafði brugðið undir sig betri fætinum, með hnífa hússins. Hljómar enn undarlegra... en var að fara að gera sushi og þurfti því alla tiltæka hnífa. Matarboðið heppnaðist með einsdæmum vel enda húsráðandi ekki óvanur því að jafnvel koma til okkar og elda. Hann lærði semsagt 2 rétti af tilvonandi tengdamóður sinni og skellir óspart í þá, sem eru þó ekki af verri endanum. Athugið að hér er ekki verið að gera lítið úr viðkomandi heldur er lögð áhersla á nennuna sem hann hefur við að elda. Matarboðið breyttist í partý. Partý í þremur herbergjum. Það var fjör. Rifjaði upp Backamonn Bakgammon Bakkamon Bachgammon (minnir að það sé samt ekki skrifað svona) sem endaði í svo miklu fjöri að í hita leiksins þeytti ég leikborðinu og öllum köllunum á eldhúsgólfið. Góður endir á góðum leik. Fór á tónleika Ælu á ellefunni og mér finnst þeir einmitt ótrúlega frábærir. Allavega gat ég dillað mér endalaust, þó ég sæti síðari hluta tónleikanna. Það er gaman að dilla sér.

Eftir vinnu í gærkvöld fór ég á 3 staði en stoppaði yfirleitt stutt.
Kristalshátíð: sætavísanna haldin í Kristalsal hússinss. Hattaþema. Ég ekki með hatt þó ég eigi einn sérstakan svartan hatt, sem ég keypti mér fyrir nokkrum árum á útsölunni í Hattabúðinni og er jarðarfarahatturinn minn. Synd að ég eigi ekki gleðihatt. En samt finnst mér dauðinn einmitt ekkert sérlega ógleðilegur. Jæja. Allir voða fínir í boðinu, snittur og læti. Fór áður en skemmtiatriðin byrjuðu.
Grandrokk: uppselt á Hjálma. Svona fór um sjóferð þá, en gleðilegt fyrir Hjálma og þá sem komu á réttum tíma. Á hæðinni fyrir ofan mig voru semsagt 4 og hálfur, alla leið frá Reykjanesi og ég ekki að hitta þá. Vonbrigði. En ekki svo stór að ég færi í eitthvað þunglyndi. Heldur hélt áfram minni för, í þörf fyrir að hitta fólk.
Klink & Bank: Framsæknum raftónleikum nýlokið. Bull og vitleysa hugsaði ég og lenti í kennslustund hjá skemmtilegum og góðum kennara um það hvernið rokkið varð til (vesturafrísk + blús + hillbilly) og síðan smá upphafið af House tónlist (Donna Summer) og fleira í þeim dúr. Það var góður andi sem fylgdi mér út í laugardagsnóttina þar sem fólkið hafði verið og var á barnum að fríka eitthvað út en mér, nýkominni úr kennslustund leið vel.

p.s. núna veit ég afhverju mér líður alltaf svona skringilega á einum stað í leikhúsinu þegar ég er að slökkva og loka á kvöldin. komst að því hjá einni í glasi sem sagðist ekki meika að vera ein á þessum ákveðna stað á vakt því hún sæi alltaf eitthvað fólk. Það er semsagt gömul kona sem er oft þarna og yngri maður. Ég hugsaði hlýtt til þeirra í kvöld. Samt finnur maður það mismikið á mismunandi dögum.

uppskriftir fyrir veislu örnu

KJÚKLINGASALAT FYRIR FJÓRA TIL FIMM

4-5 kjúklingabringur skornar í bita
Kryddlögur:
1dl púðursykur
1dl b.b.q. sósa
hálfur dl soya sósa
2-10 hvítlauksrif (pressuð, magn eftir smekk)
Kryddleginum blandað saman í skál og kjúlla hent út í hann, látið standa í svona 4-5 tíma.
Salat:
1 poki Alabama salat - tómatar - rauðlaukur - rauð paprika - sveppir - fetaostur - brúnaðar hnetur
Kjúlli brúnaður vel, verður nánast klístraður á endanum sem er skemmtilegur fítus, púðursykurinn að standa fyrir sínu. Kjúklingi hellt yfir salatið og hnetum stráð yfir.



KJÚKLINGABITAR ÚNNU
100 gr. smjör
3 mtsk Madras kryddblanda
1 bolli hvítvín
Allt þetta í pott og suða látin koma upp.
Blöndunni hellt yfir kjúklingabitana sem maður er búinn að setja í smurt eldfast mót.
Bakað í ca 30 mín.
Þá er 1 krukku af Mango Chutney hellt yfir hálfbakaða kjúklingabitana.
Bakað aftur í 30 mín.
Áður en kjúkl. er borinn fram er kókosmjöli og klipptum graslauk/vorlauk stráð yfir.

yoga á þriðjudagsmorgnum og fimmtudagsmorgnum. Held það verði gott.

helgi helgason og helga helgadottir

módel. já það er ég. var módel í gærkveldi og í dag. hvað ætli fyrirsætur séu að hugsa þegar þær eru með myndavélina fyrir framan sig? hversu krefjandi er það að túlka fyrir myndavélina? hvað þarf ljósmyndarinn að gera og segja til þess að ná ákveðnu andrúmslofti hjá fyrirsætunni? Ég komst nú ekki svo langt með rannsókn mína, því í bæði skiptin gengu tökur mjög fljótt fyrir sig. Ég held samt að þetta sé pottþétt spurning um þjálfun. Hafði gaman af. Velti þó fyrir mér á meðan þessu stóð hvort með því að horfa beint í linsuna sé maður að ýta undir það að gera kvenmanninn að hlut sem veit að verið er að horfa á sig. Sem er einmitt ólíkt því hvernig karlmenn eru oft sýndir á myndum eða eins og þeir viti ekki að verið sé að taka mynd af sér / horfa á sig. En til þess að hafa það á hreinu þá koma myndirnar ekki til með að birtast á opinberum vettvangi. Þetta eru ekki heldur erótískar myndir ef einhver skyldi hafa haldið það í ljósi ákveðinnar tísku sem er að ryðja sér til rúms hér í kynlífsgeiranum, eða myndir af stundargamani án andlita eru sendar manna á milli á netinu og í símum. Alltaf lærir maður eitthvað nýtt.

Hitti gommu af mismunandi fólki á mismunandi stöðum í gær sem er gaman. Fór á útsölu og var mætt áður en búðin opnaði klukkan 12 á hádegi. Hversu indælt er það? Búðarmaðurinn gleymdi síðan lyklunum af búðinni heima þannig að við skötuhjúin tókum okkur bara til og skutluðum honum að sækja lyklana. Eftir þetta allt saman keypti ég geisladisk af búðarmanninum. Dj Signify. Ég elska sumt hiphop. Hádegisverður í foreldrahúsum. Rækjusalat, melónur og bollur. Hvað er málið? Bolludagur er sko ekkert kominn og spennan verður minni fyrir vikið ef maður er að raða þessum bollum í sig áður en aðaldagurinn kemur, en ég giska á að markaðsöflin hafi eitthvað um þetta að segja. Útskriftarveisla í Blesugróf í Reykjavík, en því miður veit ég ekki hvaða hverfi sú gata tilheyrir. Milli Fossvogs og Breiðholts og Kópavogs. Undurljúfar veitingar. Undurljúft fólk. Heim. Hlustað einu sinni á Gillian Welch kántrýkonu. Í partý á Grettisgötuna sem var mjög líflegt og þar lenti ég einmitt í módelbransanum. Á barinn. Heim og byrjaði að horfa á Team of America sem var of frábær til þess að horfa á hana svolítið úrvinda eftir daginn. Hún bíður bara betri tíma.

Nú er komið smá fútt í fítusana, komin mynd. jibbý jei.

Mer finnst gaman i buri

Helginni var eytt í búrinu. Ég hef alltaf verið mjög hrifin af sirkús. (hér: ekki barinn þó ég sé oft hrifin af honum, heldur alvöru sirkús). Kannski hef ég í fyrra lífi verið í sirkús, jafnvel innan í búri til sýnis fyrir gesti eins og gerðist hérna áður fyrr þegar nýlenduherrar tóku með sér lifandi dæmi (mannverur) úr nýlendum sínum og sýndu dæmin í búrum t.d. í sirkúsum. Þetta lærði ég semsagt m.a. í skólanum í dag. En nú, vinn ég semsagt í búri, sem mér er frjálst að yfirgefa þegar vinnudegi lýkur. Gæti jafnframt verið að kljást við einhver mál úr fyrri lífum með því að vera komin aftur í búrið. Yfirleitt þarf ég ekki að drepa tímann í búrinu, þó stöðugrar viðveru sé krafist í allt að 2 x 13 klukkustundir (með svefnhléi) um helgar.

Það fer ekki hjá því að aðrar mannverur slæðist nokkuð reglulega inní búrið til mín. Þá verður handagangur í öskjunni. Það sem skemmtilegast er að fólk er svo duglegt að ræða hin ýmsu málefni, sem mér koma ekkert við en finnst gaman að geta tekið þátt í, því stundum er skrítið að vera ekkert búinn að nota röddina í smá tíma og heyra hana aftur. Bíddu, af hverju er maðurinn félagsvera? Stundum syng ég, eða les frönsku upphátt til að æfa framburðinn... eða er ég bara að blekkja sjálfa mig. Hingað til hef ég alltaf talið mér trú um að ég þurfi að vera ein í ákveðinn tíma svona við og við, kannski til að halda mér við og nú fæ ég nóga þjálfun. Horfi líka reglulega á fréttir stundum á báðum stöðvum, Kastljósið, Alias, Gilmore girls, í Brennidepli og læri og les.

malshættir ur hatti

maður uppsker eins og maður sáir
Var að uppgötva það að ég gat ratað inn til þess að skrifa þetta í gegnum eitthvað merkja-tungumál, líklega austurlenskt. Svona er nú heilinn orðinn, getur ratað um vefheima á ókunnum tungumálum. Uppsetningin er alls staðar sú sama og auðvelt að rata á sjónrænan hátt. Nokkuð gott.

brennt barn forðast heitan eldinn
sá mann tala um munaðarlaus börn og þær afleiðingar sem vist þeirra á munaðarleysingjahælum hefur. Dæmi var gefið um ættleidda stúlku frá Serbíu sem sýndi ofsafengin viðbrögð við spítölum þannig að 8 manns þurfti til að halda henni.

Lifðu í lukku, en ekki í krukku
það segir sig sjálft.

Fleiri málshættir koma kannski síðar.

skóli

skólabólan er komin aftur, þó ekki á andlit mitt heldur inn í mig. Kannski sest hún síðar á andlit mitt þegar ég ríf í hár mitt og hársvörð yfir lestrinum og hárfitan rennur niður á enni og myndar kannski skólabólu. Vona ekki. Er búin að sjá Oldboy myndina sem er nokkuð svakaleg. En ég hef einmitt sérstaklega gaman af japönskum hasar/bardagamyndum. Gozu er líka nokkuð góð en mun skrítnari. Hún er eftir sama höfund og gerði myndina Audition sem er til á betri vídeóleigum bæjarins. Hvað hefur maður annað að gera í skammdeginu en að horfa á hressandi bardaga á götum iðandi stórborga austursins eða pervetískar mannraunir einstaklinga innan um milljónir manna... en samkvæmt einhverjum rannsóknum nýlega þjást ekki svo margir Íslendinga af skammdegisþunglyndi eins og talið var áður eða í samanburði við aðra staði á hnettinum á svipaðri breiddargráðu. Njótið dagsins.

snjor

Snjóflóð á Vestfjörðunum og fólk ekki búið að fá ferskar matvörur, eitthvað sem maður er ekki vanur að hugsa til á þessu ágæta landi. Var að enda við að kveðja hana Jeanie sem hefur nú dvalið hjá okkur og eldað góðar súpur og vaskað upp eins og herforingi. Ekki amalegt það að hafa svona góðan gest. Endalaus friður um hátíðirnar í hjörtum okkar hér í strætinu sem vonandi hefur áhrif á alheimsorkuna. Allaveganna sendi ég fólkinu við Indlandshaf alla mína strauma. Síðan fannst mér nokkuð átakanlegt að lesa það að nú eru barnaræningjarnir komnir á kreik og selja munaðarlaus börn úr hamförunum þeim sem geta og vilja kaupa þau. Þetta líkar mér ekki. Snjónum kyngir hér niður, best að fara að spenna á sig skíðin...

jolaskap

Undanfarna daga hef ég hlustað mikið á Ríkisútvarpið sem er hin mesta skemmtan. Það jaðrar við að dagskráin sé svolítið hátíðleg, en kannski er það bara ég að reyna að vera í hátíðarskapi. Sem hefur að vísu tekist ágætlega enda stysti dagur ársins að baki og nú tekur kraftur sólarinnar við þótt það gerist svo ofurhægt. Jólaskapið mitt er semsagt ró og friður og ekkert stress. Það er bannað. Ég vona að þetta eigi líka við í samskiptum við annað fólk, þó ég viðurkenni að hafa orðið svolítið pirruð á ostaafgreiðsludömunni í Hagkaupum, Kringlunni fyrr í dag. Hún bara blaðraði og blaðraði við 2 vinkonur sínar. En ég greip í taumana og brosti undurljúft til hennar og sagðist vera tilbúin þegar hún væri tilbúin. Keyptum 3-4 kílóa Kalkún og nú þiðnar hann inni í ísskáp. Vonandi þiðnar hann fyrir aðfangadagskvöld. Heimilismenn hafa ráðfært sig við mæður varðandi kalkúnaeldamennsku, sem verður í fyrsta skiptið hér á bæ og það besta verður tekið úr báðum áttum. Spennó.

Er að spá í að mæta í leikhúsið um hádegi á morgun, Þorláksmessu og sjá aðalæfingu jólaleikritsins, en mér finnst að ég verði að sjá það þar sem ég verð að vinna á annan jóladag við frumsýningu. Spennó. Siðaskiptaleikrit. Kaþólska kirkjan stærsta fyrirtækið...

Vona að friður verði í hjörtum flestra yfir bláhátíðarnar. Og annars alltaf með hækkandi sól.

gt

í gleði minni og góðum gír skilaði ég lokadæminu, innbundinni ritgerð í hólf kennara míns í dag. Það var góð tilfinning. Er í fjögurra daga vinnufríi. Það er líka góð tilfinning. Útréttaði í dag, Sorpa (1530) áfengi, jóladiskinn hans Elvis á 799, jólatré sem er þó ekki með greninálum heldur meira svona stofublóm. Það var sameiginleg niðurstaða á heimilinu að það væri nú soldið rugl að kaupa tré sem deyr. Þess vegna var fjögurrafingraplantan fyrir valinu í Blómaval. Með pottinum er hún svona 1 meter á hæð. Og hana má skreyta. Þá bauð kæri upp á síðbúin rómó hádegisverð á Pítunni. En þar var einmitt ungur maður sem við hittum mjög reglulega undir skringilegum kringumstæðum. En það er alltaf gaman að hitta hann. Eftir þetta allt saman var Elvis settur á fóninn og tekið til við þrif og skipulagningu enda gestir að koma með jólunum og þá er um að gera að setja seríur út í glugga svo þeir viti hvert skuli fara. Það var góð tilfinning. Á morgun er hins vegar fjögurrakvennaklúbburinn að fara að hittast við konfektgerð í Garðinum. Hver veit nema skundað verði á Stapann um kvöldið því þar leika Hjálmar. Það verður ábyggilega mjög góð tilfinning.

a morgun segir su lata?

það fer ekki hjá því að maður fari með góða netrafstrauma í poka í prófið á morgun frá góðu fólki. Það þykir mér vænt um. Er á þessum tímapunkti að hugsa um að fara að þrífa ofan af eldhússkápunum. Sem undir venjulegum kringumstæðum myndi alls ekki koma upp í huga minn, en get bara ekki lært meira. Þó að sjálfsögðu ég geti lært endalaust meira, bara ekki núna.

Amma hringdi áðan og vildi alls ekki trufla mig, en var að spá í jólagjöf handa pabba. Niðurstöður samtals:
- nú er allt í lagi að gefa kiljur í jólagjöf, áður var það glatað
- sumum finnst nú heldur illa talað um fólk í bókinni Dauðans óvissi tími eftir Þráin Bertelson
- Þóra, kona Björgúlfs sem er víst einn karakterinn í þeirri bók, var víst gift bandarískum nasista og Björgúlfur gekk börnum hennar úr fyrrverandi hjónaböndum í föðurstað, hvernig er þá hægt að tala illa um manninn í bókinni?
- Ég á að láta mér detta eitthvað í hug fyrir hana að gefa pabba og mömmu.
- hún á tvö koddaver, útsaumuð og læti inni í skáp???

jóla hjól og jóla amma og jóla próf að verða búin á morgun. Á morgun segi ég, er ég þá löt?

negulnagli i poka

Jamm, var að pakka niður dóti til helgarsetu í vinnu, og ofan í poka með skólabókunum fóru negulnaglar og mandarínur. Bara rétt svona til að jólast á einfaldan en öruggan hátt. Síðar í kvöld er stefnan tekin á jólabingó starfsmannafélagsins og ég get ekki beðið, enda alræmdur bingóspilari. Að vísu kem ég til að standa eitthvað bakvið barinn en er handviss um að geta afgreitt öl um leið og ég spila. Það er sko bingóvél og allt.

Fyrsta prófið að baki. Púff. Leið líkamlega illa í morgun áður en ég hélt af stað, en síðan var þetta bara venjulegt próf, og líkaminn kominn í lag. Síðasta prófið á miðvikudag. Jibbí jei. Fyrsta jólakortið barst inn um lúguna í dag. Hjartnæmt.

Farin til vinnu og í bingó.

undirbuningur í vefheimum

komin við til að pústa fyrir læridagana komandi viku. Búum nú þrjú hér við strætið. Vinur í millibili. Það er gott og gaman. Góður undirbúningur fyrir jólagestina tvo. Frá mismunandi stöðum á Bretlandseyjum. Annar undirbúningur: skellt í 3 sortir fjandinn hafið það á þessum öðrum sunnudegi í aðventu. Hátíðlegt. Er að fara að senda eitt jólaumslag vestur um haf á morgun og undirbý mig enn frekar með því að kaupa nokkur frímerki.
Nauðsynlegt að eiga frímerki um jólin.
Og að neysluhyggjunni þá leit ég við í Smáralindinni og var þar í klukkustundar geðveiki. Kannski að ég hafi farið í nokkurskonar hjúp þegar ég gekk framhjá DJ, förðunarfræðingum, gegnalnæmisvaralit og Jónsa og úff hvað það var gaman hjá þeim.
En magnaðir voru úlfarnir í Úlfhamssögu. Það var sko líka gaman að upplifa þetta leikrit sem tvinnaði saman mörgum sviðum listagyðjunnar eins og vídeólist, lifandi tónlist, umhverfis/hreyfilist og náttúrulega leiklist. Já, samruni í öllu. Evrópa til dæmis, heimurinn alltaf minni. All possibilities... lag með Badly Drawn Boy. Í vefheimum er gaman, en sný á vit svefnsins og læt mig dreyma um það hvernig er hægt að skoða vald en það er ég að fara að gera í morgun samkvæmt nýja læriplaninu mínu, tel mig samt ekki vera að fríka út í skipulaginu, það er innra skipulagið sem er málið. Og núna er verið að spila ljúfa tóna hér í stofunni sem ég get sofnað útfrá.

Gisli i gislingu

Er að verða tekin í gíslingu af prófundirbúningi sem lýkur 15. desember með ánægjulegu lausnargjaldi sem ég veit ekki enn hvað verður. En ég reyni að minna mig á það að þetta er gaman þegar ég er að sofna yfir málsgreinum sem hafa engin greinarmerki. Það er gaman að láta reyna á heilann sem maður notar hvort sem er bara lítinn hluta af.

Stefni á að upplifa leiksýningu á morgun, Úlfhamssögu. Hlakka til. Stefni líka á að skella í nokkrar sortir með mömmu á sunnudaginn. Það verður líka gaman. Gott að hafa eitthvað til að stefna að, annað heldur en bókalestur.

Hér myndi koma brandari, ef ég myndi einhvern. En ég er fáránlega léleg í því að muna og segja brandara.
Hugur minn er semsagt í gíslingu og því hætti ég bara að bulla. Núna.

Vinnutidindi

komid kvold og eg a skritnu lyklabordi. Skritnar voru nu sidustu minutur vinnudags mins. 3 ungar telpur snorudu ser inn og vildu bida eftir einni mommunni sem i vinnunni. Kom i ljos ad ein theirra, dottirinn hafdi brotid i ser framtonn thegar hun rakst i eitthvad og hun leit ut eins og eg get imyndad mer ad Bjorgvin Halldorsson leit ut a theim tima. Vinkonan helt a brotinu. Thegar thaer frettu ad sama hefdi gerst fyrir brodur minn og ad hann liti alveg edlilega ut roudust thaer adeins. Hefdi att ad segja theim hryllingssogur i stadinn. Thetta var mogulegt daemi um mogulegt vald mitt a vinnustad, en eg er einmitt mikid ad spa i valdi thar sem eg er a sidasta snuning med ritgerd um hvort tiska hafi ahrif a kyngervi.

(nofnum breytt)
Thegar syningin var buin og stelpurnar farnar kom onnur stelpa. Hun bad um ad fa ad hitta Sigthor. Fyrst kalladi eg i rangan Sigthor og thad var fyndid ad sja vidbrogd beggja. Sidan hofst bidin. Bidin langa. Manninn var ekki haegt ad finna thratt fyrir ad hann vaeri i husinu. Einhverra hluta vegna smeygdi stulkukindinn ser inn um annars vandlega vaktadar dyrnar og var komin inn til min. Hofust tha samraedurnar. Hverning eru launin? Hann var buinn ad segja ad eg maetti alltaf koma. Sa hvar madur atti ad fara a vefsidunni. nei, er ekki med gsm-numerid hans. heldur thu ad oryrkjar geti unnid her? ofsalega varstu flott\flottur i syningunni. Eg var ad springa. Bad hana vinsamlega ad fara fram i thriggja saeta bidstofuna thar sem eg thyrfti ad sinna ymsu. Meira en 20 minutum seinna kom eg til baka, buin ad taka minn tima og anda og fann Sigthor tala vid hana a bidstofunni. Seinna um kvoldid sagdi hann mer ad thau thekktust ekkert mikid. Biddu, biddu, hugsadi eg, a listafolk alltaf fatlada addaendur? Spurning sem eg vik fra i augnablikinu, thvi enn sidar um kvoldid, til ad klara soguna, sat stulkukindin i straetisvagnaskyli a Hverfisgotu og veifadi mer.

plötutiðindi

bíddu bíddu, afhverju koma sumir íslenskir stafir alltíeinu í dag í titilinn hér að ofan? hingað til hafa stafirnir ekki birst sem íslenskir. Athyglivert. En skemmtilegra var þó að koma heim úr vinnunni í gærkvöld og sökkva sér í nýjan bækling sem barst inn um lúguna, Plötutíðindi. Þar kennir ýmissa grasa og ég merkti samviskusamlega við allar þær listafurðir sem ég hef hug á að upplifa. Og útgáfa á Íslandi er bara í góðum málum, ef taldir eru titlarnir sem gefnir eru út. M.a. er ég skotin í: Ragnari Bjarnasyni, silfurplötu Iðunnar með 200 stemmum, Elegíu Gunnars Kvaran og Selmu Guðmundsdóttur, Steindóri Andersen og Úlfhamsrímum, Szymon Kuran og Ramonu prinsessu, Tvísöng, Wu Tang Clan (live), DVD David Attenborough. Og síðan skunda ég bara á Borgarbókasafnið í Janúar og fæ þetta lánað ásamt 80.000 króna virði af jólabókum sem mér langar að lesa.

dagatalakerti, dagatalakerti,
kúnígúnd laugavegi.
Alveg frá því ég var lítil smátelpa hef ég ekki skilið nafnið á þessari verslun og geri ekki enn. En ég veit að þúfnalúra þýðir niðurgangur.

utopia i hagkaupum, kringlunni

Hagkaup, Kringlunni á laugardegi. Inni í mátunarklefann heyri ég samtal fullorðinnar manneskju við barn. Þar var fjallað um jólagjafir, hvað barninu langaði í frá þessum og hinum o.fl.

Það var heldur skringilegt að handfjatla nýja tegund af þúsundkallinum við afgreiðsluborðið. Mörgum mörgum þannig var eytt í kynningarbækling um nýtt útlit hans. Sem á þó ekki eftir að hafa mikil áhrif á mig sem einstakling, en mér finnst samt gamli flottari. Mér finnst bara ekki passa að myndin þekji flötinn langsum að ofan og niður. Mörg talnakerfi hafa verið með manninum og því þætti sumum e.t.v. skringilegt að fá tvo fimmhundruðkrónaseðla, þegar upphæðin er þúsund einingar. Er einmitt búin að vera að sökkva mér í mannfræðilegar frásagnir frá suður-Afríku þar sem hugmyndir um samfélög, verðmæti og samskipti eru ólík því sem maður þekkir hér. Í framhaldi af því hef ég komist að því að ýmsu, m.a. því að jöfn skipting skipti mjög miklu máli, sem og það að aldraðir geri ráð fyrir að samfélagið sjái um þá þegar þeir geta ekki lengur orðið sér úti um nauðsynjar og við líkamlega hrörnun og þeir þurfi ekki að afsaka sig og skammast sín. Þá er það að mynda tengsl við aðra stór þáttur í góðri samfélagsgerð, þar sem maður getur treyst á aðra og réttir hjálparhönd þegar þess þarf. Annars hef ég margt að bæta við þetta en læt staðar numið við útópískar hugmyndir mínar. Já, og svo kannski í sambandi við allt þetta má bæta við að ef allir hlustuðu á hvorn annan og hættu að láta valdaskrímslið éta sig að innan, hlusta á hjartað sitt, þá myndi heimurinn sko verða betri.

En afhverju er ég að blaðra um þetta. Jú, vegna þess að núna fer sá tími í hönd, þar sem allir þykjast vera að vera góðir við alla og hugsa fallega til annarra o.s.frv. En afhverju ekki bara að gera það alltaf? Maður þarf ekkert endilega að gefa gjafir til þess að sýna hversu maður metur viðtakandannn. Og þeim mun dýrari gjafir, því meiri virðing. Eða hvað. Mæli með að leggja einn nýjan þúsundkall af jólaeyðslunni á stað sem hann getur verið til góðs.

dagurinn i gær

Mér finnst gaman að eiga afmæli. Komst að ýmsu í gær á þessum fallega degi. Til dæmis því að pabbi þekkti sjúkraflutningamanninn sem sótti mömmu á sjúkrabílnum þegar hún var að fara í fæðingu. Þá var víst normið að sækja konurnar í sjúkrabíl. En hann mundi varla meira, jú, hann var viðstaddur. Sem hann taldi ekki hafa verið í tísku fyrir þann tíma. En mér þykir vænt um blómvöndinn frá honum og allar skemmtilegu og fallegu gjafirnar, kveðjurnar, símtölin og símskeytin sem mér bárust. Líður núna eins og 80 ára í Mogganum að segja ,, þakka öllum þeim er glöddu mig..."

Forgangsröðun átti sér líka stað í huga mér í gær þegar ég skrópaði í tíma eftir hádegi til þess að chilla á eðalkaffihúsinu Stúdentakjallaranum með 2/3 hluta systra minna og 1/2 hluta bræðra minna. Það var gott.

Missti nú samt soldið dampinn í gær í þessum gleðihugsunum þegar ég var í vinnunni. Vesenið á sumu fólki er óviðjafnanlegt. En hei. Átti fallegt óundirbúið kvöldkaffi í faðmi rosalegrar köku sem var löguð inni í eldhúsi af kæra en ég vann við þýðingar á uppskriftinni sem hét Pæjuterta eða -kaka, valin uppúr Kökubók Hagkaups.

Og núna snjóar bara og snjóar þannig að snúið verður að lærdómi.

kveðjur

plássið er nóg fyrir kveðjur í tilefni þessa nýja dags hér að neðan

orð af ymsum toga

Það var orðið dimmt úti þegar ég labbaði heim úr skóla klukkan hálf sex í dag. Merkilegt að vera alltaf að taka eftir veðrinu og umhverfinu þegar maður hefur búið við stöðuga hringrás þess í einhvern tíma. En ég er glöð yfir því að vera ekki að vinna í kvöld og annað, en fer með eftirvæntingu um helgina því þá hef ég hugsað mér að ritgerðast. Og á morgun klukkan tíu árdegis fer ég í ókeypis heimspekilega ráðgjöf. Kannski er hún svarið við vandamálum heimsins. En hún Gugga hefur einmitt velt því fyrir sér í bloggheiminum og benti mér á þetta göfuga hugtak löngu áður en ég fékk fjöldapóstinn frá skólanum um þetta ókeypis fyrirbæri. Hlakka til, nenni ekki að búast við að þetta verði eitthvað krapp, því þá er ég að jinxa áhrifunum og fær maður ekki alltaf það sem maður vill/óskar/hugsar?

p.s. fékk splunkuheimsókn eftir skóla frá 4 yndislegu Reykjanesfólki ásamt 1 fyrrverandi Reykjanesveru. Það var gaman.
pp.ss. fór á snyrtivörukynningu með leshópnum mínum í skulen og fór í fótabað í bala. Gasalega gaman.

Nyr maður

það fer ekki hjá því að maður sé stoltur meðlimur vefsamfélagsins eftir að hafa kynnt sér og fundið út hvernig maður fiffar síðuna sína. Það tekur smá tíma og enginn grunnskilningur á vefsíðugerð í gangi. En það virkaði og hver veit hvað gerist næst.

Hef velt fyrir mér hnattvæðingu í dag en heyrði í gær hryllingssögu í nútímanum, nánar tiltekið frá ameríkunni. Þar var það svo að í íbúð einni fór saur að berast upp um niðurföll baðkers og handlaugar. En stíflur í lögnum hússins voru þess valdur. Huggulegt að fá saur annarra upp um niðurfallið sitt, og hvað þá kúkafýluna. Margt verra getur þó gerst, en hryllingssaga engu að síður.

Varðandi hnattvæðinguna þá er heimurinn orðinn bæði stærri og minni. Stærri að því leyti að nú er allt skoðað í hnattrænu sjónarmiði, en minni að því leyti að nálægðin er svo mikil með hraða tækninnar. Spennandi ekki satt. Ég hlakka til þegar farið verður að skoða hnattvæðingu annarra pláneta þar sem veran verður með vængi og ferðast um í geimskutlum.

Hvað með þennan nýja mann sem var fundinn nýlega á eyjunni Flores rétt hjá Indónesíu? Ekkert hefur gerst í þessum málum síðan á sjöunda áratuginum þegar Lucy fannst í Afríku (beinagrindin kölluð Lucy af því að fundarmenn voru að hlusta á Lucy in the skye with diamonds). En núna er þessi floresmaður kominn í ljós og talið er að hann hafi verið mjög lágvaxinn og jafnvel hærður. Bjó þarna fyrir svona 18000 árum, bara núna nýlega semsagt í sögunni. Og að hann hafi þróast út frá homo erectus, en minnkað vegna þeirra aðstæðna sem hann bjó við (þ.e. á þessari eyju). En það er víst að hann hafi haft tungumál, viðhaldið æxlun sinni, veitt míni - fíla og haft einhvers konar áhöld, og það með miklu minni heila en maðurinn (meira að segja með minni heila en simpansi). Humm og ha. Og þessi mannvera bjó þarna bara í chillinu meðan maðurinn var að koma sér fyrir í heiminum og menningin fyrir botni Miðjarðarhafs að byrja að blómstra. Ja, hvað veit maður svosem.

alþjoðavæðing og orkusöfnun

Það var undarlegt að átta sig á því að klukkan væri að verða eitt á hádegi á föstudaginn. Það þýddi að móðir mín góð og ég vorum búnar að vera í rúma 2 tíma í sænsku gæðaversluninni Ikea. Það kom líka spánskt fyrir sjónir að sjá kínverska leturgerð á kassanum utan af hillunum sem ég keypti. Hvað varð um sænska gæðastimpilinn? Kannski var viðurinn í hillunum frá Kína, nú eða kannski þegar búið var að setja gripinn í það form sem er aðgengilegur nútímamanninum að þá var hann sendur til Kína og settur í kassa þar eða kannski eru höfuðstöðvar Ikea í Kína? Ég veit það ekki en alþjóðavæðingin er staðreynd og þær eru lekkerar, hillurnar. Minna mann svolítið á setbekkina úr viði í gufuböðum, enda hentar það vel inni á baði. Það tók engan tíma að skrúfa þær saman og meira að segja skrúfjárnið fylgdi með. Ég held ég versli samt ekki aftur í bráð í búðinni. Það er nefnilega ótrúlega orkufrekt og brenglandi fyrir hugann að vera innan í svona verslun, og reyndar finnst mér það um fleiri, ef ekki langflestar verslanir. (dæmi um undantekningar: Melabúðin utan annatíma, Woolmarket í Hafnarstræti, Pétursbúð)

Orkunni var síðan safnað aftur saman í Garðinum á laugardagskvöld þar sem var boðið til hálfgerðar afmælisveislu (söngurinn var ekki sunginn) og hvílíkar kræsingar. Jedúddamía. Hvað getur maður sagt í svona löguðu annað en: umm... já, ég held ég fái mér aðeins meira... En það var ekki bara borðað, heldur var tekið til við hljóðfæraspilun, sem gekk svona upp og ofan, en ég held að það sé hressandi þegar nokkrir eru komnir saman að tjá sig á annan hátt heldur en með orðum og líkama, t.d. með hljóðfærum.

Hef eytt deginum í dag á Reykjanesbrautinni og heima með horlufsu. Mér finnst gaman að keyra og gæti alveg hugsað mér að vera leigubílstýra. Eða rútubílstýra. Eða með stýri hangandi í slaufu inni í stofu til þess að sýna akstri mína virðingu. Nokkurs konar krans. Maður gæti tengt það svona við jólahátíðina sem er að byrja að læða sér inn í vitund okkar með blaðaauglýsingum og síðan hef ég heyrt af því að fólk er byrjað að plana jólagjafakaupin. Jólagjafakaup verða tekin til umfjöllunar síðar.

eg sit og gægist oft ut um gluggann

Þegar ég vaknaði í morgun var snjór á þökunum í kring. Það var bara nokkuð notalegt. Nú, nokkrum klukkustundum síðar er hann horfinn. Fljótt afstaðin ánægja. Og það rigndi meira að segja á gluggann núna rétt áðan þar sem ég sit fyrir innnan og læri og lít öðru hvoru út til þess að sjá hvað er í gangi á götunni. Fjölþjóðleg gata, svo lítið sé sagt, en við hana býr fólk úr ýmsum áttum, Kanada, Kína, Rússlandi, Frakklandi o.s.frv. En allt á rólegu nótunum og engir papparassar eða limósínur. Að vísu fara konurnar í rússneska sendiráðinu alltaf á fimmtudögum um kl. 13:30 í stóran bíl sem ferjar þær eitthvert, líklega í verslunarferðir vikunnar. Þá standa þær úti í hóp, vel farðaðar og með ilmvatn og bíða eftir bílnum og ég hjóla eða labba framhjá í skólann en ekki í dag, því það er verkefnavika og ég er búin að vera að rembast við að æla einhverju í tölvuna alla vikuna.

En varðandi veðrið, þá er mér oft hugsað til þess hversu og hve mikil áhrif það hefur á vitundina. Ef veðrið er alltaf síbreytilegt, er þá ekki eðlilegt að skap manns sé alltaf síbreytilegt?

Lærði allt um hangin lambalæri í gærkvöldi í matarboði hjá mömmu og pabba. Þau læri sem eru vel hangin eru meyrari og eru dekkri á litinn. Hagnýtt húsráð. Og Amma bara að fíla sig, verandi 83ja ára en bölvandi yfir elli og hrumleika annars fólks... Ætli maður fatti ekki að maður eldist líka þegar maður er kominn á eitthvað ákveðið stig í lífaldrinum? Eða vill maður ekki viðurkenna það að maður breytist náttúrulega?

Best að vinda sér í vinnuna seinna í dag, en fyrst læra smá.