Bókina Íslam með afslætti las ég um daginn og naut vel. Athyglisverð og þörf lesning, en frágangur bókarinnar og yfirlestur var frekar losaralegur. Frábært framtak þó hjá Nýhil að koma þessari bók út með greinum eftir bæði lærða og leikna. Næst á dagskrá eru The Yacoubian Building, Under the Black Flag (söguleg sjóræningjabók) og ævisaga Jayne County – Man enough to be a woman. Annars er gomma af barnabókum í lesningu, um það hvernig maður á að höndla ungabörn, afar mikilvægt fyrir manneskju eins og mig sem þorði varla að halda á ungabörnum fyrir stuttu síðan.
Það voru nokkur atriði í kjölfar fæðingarinnar sem komu mér verulega á óvart. Brjóstagjöf er ekki eitthvað sem gerist náttúrulega hjá móður og barni, heldur er það þjálfun, þolinmæði og þrautsegja, gleði og notalegheit sem fylgja. Tíminn sem fer í svonalagað er ógurlegur en sem betur fer er ég ennþá soldið tímalaus. Umræður foreldranna eru að miklu leyti um það sem fer inn og kemur út úr barninu og í þessum töluðum orðum vorum við að velta fyrir okkur sprey-mist-hægðum eða á betri íslensku: frussukúk. Þá hafði ég ímyndað mér að öll ungabörn litu nokkurn veginn eins út. Það var ekki fyrr en ég mætti í mömmuklúbb yoga-mæðra sem allar höfðu átt börn á svipuðum tíma að ég áttaði mig á því að ungabörn hafa öll sín sérkenni og eru jafn ólík og fullorðið fólk. Það var líka þá sem ég andaði fyrst léttar yfir því að möguleikarnir snarminnkuðu á því að ruglingur á börnum á spítalanum hefði átt sér stað. En um tíma hugsaði ég með mér að það hefði alveg getað gerst... Læt fylgja eina mynd af mánaðargamalli stelpu að chilla.
