TaKK fyrir mig elsku fólk, það var gaman að fá ykkur í veislu og ekki voru gjafirnar og fjar-kveðjurnar af verri endanum. Helst ber að minnast á 2 eintök af nýjustu útgáfu íslenskrar orðabókar, en ein breyttist í 4 aðrar spennandi bækur frá Routledge útgáfunni, en það gleður mig að þær bækur séu nú fáanlegar í ágætu úrvali hér í Austurstræti.

Rice Krispies kakan (sjá hér að ofan) kláraðist langfyrst, þrátt fyrir hnuss og svei ömmu yfir vali á kökutegund og brauðterturnar voru í morgunmat daginn eftir og aðrar kökur fylltu ísskápinn í nokkra fleiri daga. Ég þakka pent fyrir mig aftur. En nú er veislustand búið og alvaran hefur aftur tekið við.

Rannsóknarvinna á fullum snúning, viðtöl og læti. Það er líka mjög gaman enda finnst mér fólk alveg frábært og spennandi og skemmtilegt. Nema þeir sem virða íbúalýðræði að vettugi og hlusta ekki á neitt nema sjálfs síns rass. Lendi eflaust í spennandi sveitaferð í kvöld og yfir helgi með frábæru og skemmtilegu fólki.

Góða helgi þegar dag er tekið að stytta.

á rauðu ljosi

bærðist puntstráið á umferðareyjunni. Tíminn stöðvaðist í dag þegar ég var að fara að kaupa plastdiska og beið í röð.
Hlakka til að geta verið umvafin af náttúrunni í sumar. Liggja í grasinu meðal puntstránna.

Hlakka líka til að sjá ykkur kæra fólk á laugardaginn frá 14 - 18.

Gurudev

Hingað til hef ég ekki lagt í vana minn að sækjast eftir því að hitta heimsfræga yogameistara sem draga grilljón áhorfendur að hvarvetna. En nú eftir að hafa fengið tækifæri til þess að upplifa það get ég borið þannig samkundur við tónleika. Áhorfendur eru samankomnir á einn stað með eftirvæntingu og opin hjörtu, hlusta síðan (þögulir) á boðskapinn sem á borð er borinn. Hver og einn tekur með sér það sem hann vill og skilur eftir það sem hann þarfnast ekki þá stundina. Upplifunin er persónubundin, oft byggð á fyrri reynslu og þekkingu, líkt og með tónleika. Ætli það hafi ekki verið um 150 manns komnir saman í gær og ég upplifði kynjahlutfallið nokkuð jafnt. Ólíkt rokktónleikum var klappið í lokin mjög meðvitað eða kannski bara dannað og líklega sendi hver og einn góða orku í þakklætisskyni með hverju klappi.

Upplifunin var í heildina mjög góð og ég fékk fullt í nesti til að maula, en á tímabili fór ég að efast og hugmyndir um heilaþvott komu upp en hurfu jafnhraðan og þegar Gurudev var að sýna öndunaræfingu og mér fannst hann bókstaflega svífa yfir sæti sínu. Magnað.

Í dagrenningu hannaði ég síðan yoga-stærðfræði-kennslu í svefnrofanum alveg frá a-ö. Þetta var nokkurs konar vakandi draumur. Ég hef ekki hugmynd um hvers vegna það gerðist en það var frábært. Hugur minn leitar kannski aftur til kennslunnar, ég veit það ekki, en þetta voru kannski einhver skilaboð um framtíðina... Hvað stærðfræði varðar þá hef ég hingað til aldrei talið mig stærðfræðisnilla, en er löngu hætt að vera hrædd við stærðfræði og finnst hún meira að segja mjög spennandi og skemmtileg.

Verð að koma því að að Skátar voru þrusu á Sirkús á fimmtudag. Það er gaman að fara á barinn og geta verið í sömu fötum daginn eftir án þess að þurfa að viðra þau. Stundum langar mig samt mikið í sígó. Ég held líka að það hafi verið sterkur leikur að setja reykingarbannið nú 1. júní til þess að fólk hafi sumarið til þess að venjast því að standa úti í ögn skárra veðri en um hávetur. Á morgun verður dúndrað í rice crispies kransaköku með aðstoð mömmu, en fyrst í partý í kvöld. Til hamingju með daginn elsku Anna Sigríður. Ást og friður.

morr

Tónleikar í gærkveldi.
Isan
Seabear
Tarwater
The go find
Benni Hemm Hemm.

Ég kolféll ekki fyrir neinum útlenskum tónum þó, en alltaf gaman að kynnast nýrri lifandi tónlist. Nú eru dívurnar Asha Bhosle (Bollywood söngkona með meiru, en hún syngur og leikararnir mæma) og Feist uppi á pallborðinu. Kæró kominn heim eftir að hafa farið með saumaklúbbnum í skemmtiferð og færði hann heimilinu góðar gjafir eins og t.d. Kóraninn. Hann sagði það hálf halló að hafa lesið alla Biblíuna en ekki Kóraninn. Í framhaldi væri þá rökrétt að búast við að hér verði seinna tekið í Vedaritin, Tora, Eddu o.fl. Vinsamlega takið frá daginn 16. júní því þá verður veisla.

reuni

Í nótt flaug ég þyrlu yfir Atlantshafinu. Í fyrstu kunni ég það ekki og spurði þyrlufélaga minn sem ég þekki ekki hvernig réttu handtökin væru. Þau lærði ég fljótt (rétt áður en þyrlan steyptist ofan í hafið) og mér gekk vel.

Í gærkvöld hitti ég 10 ára gamla samstúdenta mína. Það var skrítið svo ekki sé minna sagt. Bekkurinn minn byrjaði á því að fara út að borða og var mæting góð þrátt fyrir að nokkrir kæmust ekki. Ísinn var ekki lengi að brotna og ég skemmti mér vel í þessum góða hópi yfir ágætum mat. Eftir það var haldið á þriðju hæð Kaffi Reykjavík þar sem öllum var stefnt saman. Þar byrjuðu skringilegheitin.

Á svona samkomum fæ ég það á tilfinninguna að maður eigi að fyllast stolti eða hroka yfir því að hafa verið í MR. Ég fékk aulahroll inn að beinum þegar ræðumaður kvöldsins steig á stokk og sagði hluti á borð við: að menntaskólaárin væru bestu ár lífsins, að MR-ingar væru bestir og mestir og mættu alveg vera hrokafullir og fleira í þeim dúr. Ég vil ekki trúa því að fólk sé enn þá fast í þessum hugsunarhætti. En þá má ég alveg spyrja sjálfa mig, hvað ég hafi verið að gera þarna? En ég gat auðveldlega getið mér til um hvernig stemningin myndi verða áður en ég mætti á staðinn. Auðvitað á þetta ekki við um alla þótt ræðumaðurinn hafi e.t.v. verið að reyna að finna leið til þess að gestir myndu fyllast samhug og ærinni gleði yfir því að hafa verið í sama skóla í ca. 4 vetur.

Síðan var drukkið. Allir þeir sem ég talaði við úr öðrum bekkjum fjölluðu um mál eins samstúdents okkar, en hann dvelur nú í fangelsi. Annars voru helstu umræðuefnin (í þessari röð): hvað gerði bekkurinn þinn áður en við mættum hingað á Kaffi Reykjavík? og hvað ert þú að gera í dag? (en þá fylgdi vanalega sagan af því hvernig maður komst þangað með). Það var gaman að hitta margt gott fólk. Sumir voru þó aðeins meira heldur en aðrir, og sögðu dömurnar líta jafnvel út og fyrir 10 árum og pöntuðu að sofa hjá sumum þeirra (bæði lofuðum og ólofuðum, gagnkynhneigðum og samkynhneigðum). Einn sagðist verða að fá að kyssa dömurnar, núna loksins þegar hann þorði að kyssa dömur. Aðrir töluðu um stjórnmál, skólamál, uppeldisaðferðir og enn aðrir um gamla kærasta/kærustur annarra heldur en þeirra sjálfra á menntaskólaárunum. Síðan var drukkið. Oft fannst mér soldið erfitt að vera þarna, en það var líka fyndið og ég viðurkenni líka vel að það hafi verið skemmtilegt. Mér finnst alveg sjálfsagt að fólk komi saman eftir að hafa deilt ákveðnum tíma lífs síns saman í misgóðum fíling, með misgóðar minningar. Það getur oft verið gaman að hitta gamla félaga. En mér finnst alveg við hæfi að fólk sleppi þessu stolti og hroka sem blossar upp á svona samkomum. Fólk breytist og tímarnir breytast, þessi umrædda skólastofnun hefur líklega ekki neina yfirburði á sínu sviði, heldur er það sagan og almenningsálitið (sem er ekki til?) sem hefur gert það að verkum að hróðri og tilbúnum yfirburðum stofnunarinnar er viðhaldið í gegnum hverja kynslóðina á fætur annarri. Síðan var drukkið.

Eftir að hafa flogið yfir hafið og skoðað borgir frá ströndinni fór ég til fjölskyldu vinkonu minnar en í því húsi var fleti þar sem einhverjir greinilega sváfu og þar var fjólublái svefnpokinn með 60´s munstrinu innaní sem hefur fylgt fjölskyldu minni lengi. Við matarborðið voru margir réttir í boði og ég fékk fisk með mjög löngum beinum í. Ég man eftir að hafa dregið eitt sérlega langt og mjótt fiskbein úr munni mínum. Fiskurinn var hvítur og gómsætur. Við borðið sat barn sem bað um rauðvín að drekka. Amman gaf því púrtvín í staðinn og blikkaði mig til að gefa til kynna að barnið myndi ekki finna muninn. Síðan var drukkið...