sunna sunnudagur

það er svo gott og gaman þegar sólin skín eins og í dag.

Undanfarin kvöld hef ég ræktað menningarvitann. Fór og sá Hjaltalín og Danielson í Fríkirkjunni og Svartan fugl í Hafnarfjarðarleikhúsinu. Hressandi tónleikar með óvenjumiklum bassa hjá Hjaltalín sem náði alveg til baby sem brást við með miklum dansi. Daniel í Danielson var aftur á móti skræka týpan með minni bassa og spiluðu mjög forvitnilega tónlist fyrir þær sakir að vera t.d. með miklum taktbreytingum og óvenjuleg rödd aðal-söngfuglsins kom stöðugt á óvart. Hljómsveitin kom fram í búningum sem minntu á skátabúninga (ekki hvítu málningabúninga Skáta, heldur alvöru skátabúninga). Söngkonan gerði stundum handahreyfingar og þar sem tónleikarnir voru í kirkju fékk ég stundum á tilfinninguna að þarna væri um trúarlega tónlist að ræða. En textarnir voru mjög skemmtilegir þar sem absúrd textagerð höfðar mikið til mín. Það var gaman og bekkirnir í Fríkirkjunni ómögulegir, líkast til eins og í velflestum kirkjum. Svartur fugl tekur á alvarlegri þáttum mannlífsins. Það gleður mig að leikhúsið sem listform taki það í hendur sínar að ávarpa efni sem þetta, enda vandmeðfarið og viðkvæmt. Átakanleg, áleitin og einföld sýning.

Annars er ég bara í góðum gír, vildi að helgarnar væru lengri og sólin skini aðeins lengur og tíminn bara líður svo ofurhratt. Kartöflurnar eru að sjóða. Iceland Airwaves æsir mig. Er alveg að klára síðustu seríu af Sopranos. Ætla að bjarga pótintátunum.