la la la la la laaa

tyrkneskir tónar í útvarpinu, hljómsveitin oriental moods frá Danmörku. Fór í hádegisverð til ma+pa í hádeginu, voða fansí og gaman. Annars bara heima, búin að stúta mogganum. Sudoku gleði. Og krossgátuleikur á laugardagslesbókinni.

Upplifði tóna í gær. Einar Örn benti eins pent og hann getur á það þegar hann og hljómsveit hans voru á sviði að það sé fáranlegt að bjóða listamönnum að gera þessa sjálfboðavinnu á sviðinu með ónýtt hljóðkerfi. heyr heyr. Sá semsagt Dáðadrengi, Kimono, Ghostigital, The Mitchell Brothers og Fiery Furnaces í óviðunandi hljóðkerfi, sem er allt annað en það sem boðið er upp á í Hafnarhúsinu t.d., en þetta var á Gauknum. Það var ganam. Maðurinn sem býr á jarðhæðinni hér spilar einmitt á bassa með Dáðadrengjum en sagan segir að þetta hafi verið þeirra síðustu tónleikar sem voru góðir.
Kimono var Kimono.
Ghostigital finnst mér alltaf spennandi og náttúrulega gaman að horfa á söngvarann og son hans.
The Mitchell Brothers voru 2 gaurar í úlpujökkum og með húfuhatta. Pólitískt old-school hiphop undir breskum götuáhrifum. Skemmtilegt að þeir höfðu leiknar kvikmyndir á skjá við hvert lag.
Fiery Furnaces spilaði allt ógeðslega hratt. Miklu pönkaðra heldur en á plötunum nokkurn tímann. Þannig að ég fíla tónlist þeirra betur lifandi en á plötu.
Ætlaði að sjá Forgotten lores en þurfti frá að hverfa með góðu fólki.

takk fyrir mig. Já. Er að velta því fyrir mér hvort ég eigi að fara með konunum á vinnustaðnum á mánudaginn en þær ætla allar í jakkaföt. Er ekki nóg að fara í þeim fötum sem maður er í þann daginn? Þarf ég að hugsa um útlitið? Sprell from hell.