lsd

hreint út sagt væri það við hæfi að taka einn skammt af sýru ákkúrat núna. Og þá yrði það líka í fyrsta skiptið fyrir mig, í þágu vísindanna að sjálfsögðu. Nú í dag, þegar sólin skín og ég vil vera úti er ég búin að vera að melta skynjun. Skynjun í fyrirbærafræðilegu ljósi. Þess vegna kom sýruhugsunin upp. Hvað er betra en að upplifa á eigin skinni takmörk og víðáttur skynjunarinnar og skrifa síðan um það fræðilega ritgerð?

Að veraldlegum pirring: prentarinn vill ekki prenta, segir blek vera búið en það er ekki búið og ég nenni þessu ekki. Anda djúpt kona. Því nenni ég bara ekki því ég vil komast í sund eftir lær-dag, vil upplifa lista-gjörning og komast í partý. Núna. Og fá einn skammt af sýru til þess að ritgerðin verði fullkomin.

í þessum töluðu orðum er ég að reyna að gabba prentarann... góða helgi