Fyrsta afmælið

Banana Muffins | The Ingredients:

2 Tbs (30 gr) unsalted butter
2 oozingly, bulgingly heaping Tbs clear honey (60 gr)
1/2 tsp vanilla extract
2 Large, very ripe bananas
1 cup all-purpose flour (150 gr)
1 heaping tsp baking powder
1/2 tsp baking soda
1/2 tsp cinnamon
pinch of salt


Banana Muffins | To do:

1. Preheat oven to 190 degrees.

2. Melt butter, honey, vanilla extract in pan on low heat. Remove. Set aside.

3. Mash bananas in one bowl.

4. In another bowl, measure out flour, baking powder, baking soda, cinnamon, salt.

5. Mix melted-butter mixture with bananas. Then mix that into dry ingredients. Don't overmix. Stir a few times til you have "a not terribly attractive lumpy sludge, but don't worry about it."

6. Place paper cupcake cups into muffin trays. Fill 2/3 full of mixture. Bake in oven for about 20-25 minutes. Leave in pans for 5 minutes, then remove and cool. Makes 12.

rás 2009

Í dag var mér hugsað til munaðarleysingjahælisins í Rúmeníu þar sem ég var sjálfboðaliði 1997. Barnið var búið að vera í rimlarúminu sínu að dunda sér hátt í klukkustund í mestu rólegheitunum. Ef hún hefði verið í öðruvísi rúmi hefði hugur minn líklega ekki hvarflað til Rúmeníu. Hryllingurinn á Gaza er síðan annar handleggur sem ég dvel mikið við þessa dagana. Nú og síðan 20 sentimetra snjór í Marseille við Miðjarðarhafið svona til að minnka mannfallið í þessum pistli. Fólkinu okkar í Berlín er kalt í 20 stiga frosti skv. símtalinu í gær. Á ekki alltaf að vera kaldara í norðri og hlýrra fyrir sunnan? Nóg af alþjóðavettvangi og hingað heim í 8 stiga hita.

Árið leggst vel í mig. Ég reyni a.m.k. að láta hvern dag leggjast vel í mig. Ég er ofurheppin kona og þakka fyrir mig. Fór á Vinnumálastofnun með öll gögn fyrir samdrátt í rekstri fyrirtækisins og beið í klukkutíma röð. Mjög heilbrigð reynsla og fólkið streymdi inn til að taka númer, ég fékk það á tilfinninguna að þarna væru a.m.k. 2 kk á móti 1 kvk. Kannski er það bara vegna þess að maður tekur minna eftir konum almennt. Barnið öskraði þegar ég beit (ÓVART í annað sinn á stuttu tímabili) í fingurinn á henni og ég fór með hana fram af tillitssemi. Þar kom einn eldri og vinalegur með vínlykt gærdagsins framan í sér og sýndi manngæsku í garð okkar mæðgna. Mannkynið er semsagt ekki alslæmt. Ég er glöð og sæl. Sendi gleði og frið til þín.

jóla jóla en ekki bóla

jólagjafirnar þetta árið voru eftirfarandi:

Rökkurbýsnir
Skaparinn
Vetrarsól
Standlampi
Hálsklútur
Heimaprjónuð ofurfallegablá húfa.
Nudd inneign.

Ekki amalegt það. Enn hef ég ekki lokið við Rökkurbýsnir sem er fyrsta bókin sem ég tek mér í hönd. Algjört konfekt að lesa. Spiluð var vist í einu boðinu þar sem verðlaun voru í boði og í öðru voru free-style dansar dansaðir við jólalög. Jólakalkúnninn dugði í margar máltíðir og þrjár bíða í frystinum. Í kvöld voru beinin soðin og gómsæt súpa löguð. Gaman að geta nýtt hvert bein. Nú hef ég staðið mig að því að hugsa til hækkandi sólar og þeirrar gleði sem hver sólargeisli býður uppá. Ég hlakka til lengri daga og þeirra atvinnulausu ævintýra sem nýja árið hefur að geyma.

hvar er hún jólabóla?
Útlit er fyrir að hún sé að koma í heimsókn á andlit mitt. Byrja þar að hreiðra um sig í sönnum anda jólanna þar sem allir eiga skjól.
hvar er hún jólabóla?

um veðrið og annan fjanda

Þá er ég komin í hátíðarleyfi frá kennslu. Útskriftin í dag var skemmtileg og notaleg enda var ég að kveðja einstaklega góðan og samrýndan hóp fólks sem margt hvert hefur verið hér í um 10 ár. Við afhendingu prófskírteina fengu nemendur skírteini annarra og áttu að lýsa þeirri persónu þar til hinir höfðu giskað á hver átti skírteinið. Það sem kom upp var m.a.: hún er gömul, falleg, með stóran rass, skemmtileg, dugleg að tala íslensku, síminn hennar er alltaf að hringja, hún eldar góðan mat og hún þarf að læra að segja R.

Annars er niðurgangur daglegt brauð hér á bæ og bleyjurnar á baðinu ilma ekki vel. Vanalega er kúkurinn fullkominn. Þ.e.a.s. þéttir hnullungar sem maður gæti ímyndað sér að sjá í grínbúð. Það er alltaf jafngaman að skoða skítinn. Nú tekur við að segja niðurganginum stríð á hendur, góð ráð óskast. Þá er jólajóla farið að láta á sér kræla og seríur komnar út í glugga en ekkert á borð við systur mína sem bauð í dásamlega súpu í gær í skreytt og notalegt hús.

Þegar snjórinn sest niður og lýsir upp umhverfið líður mér vel. Mér líður líka vel í sundi þegar stjörnurnar tindra fyrir ofan mig og ljósin í vatninu umlykja mig. Það er nokkuð svalt að sjá lognið á undan storminum í bókstaflegri merkingu eins og í gær þegar ég sá hvíta úrkomuna nálgast, lita blásvartan himinninn gráan og loks byrja að berja á höfuð mitt. Þá er gott að geta farið inn.

dagurinn í dag

Eftir að hafa sturtað mig og borðað 2 ristabrauðsneiðar með einum Assam tebolla fór ég til tannlæknis. Hann er alltaf með rosa fönkí gleraugu. Mér finnst tannlæknastólar ekki þægilegir og þegar hausnum og búknum sem fylgir með er slengt aftur með rafmagnsfjarstýringunni ímynda ég mér píningarbekki gömlu tímanna. Þannig er það nú bara þó tannsi sé góður í sínu fagi og borar vel. Í dag var ekki borað heldur fylling sett á milli tveggja tanna til að hindra matarleifar og þ.a.l. Karíus og Baktus. Síðan var allt settið hreinsað.

Þegar út var komið beið mín símtal við samstarfskonu mína sem velti því upp hvort eitthvað skringilegt væri á seyði í húsinu hennar í kjölfar þess að símalínan virðist alltaf detta út. Við tók klukkustundar langur göngutúr með kerruna og sofandi barn. Ég er glöð yfir að geta nýtt dagsbirtuna og verið úti við þó það sé kalt. Á göngunni í dag sá ég m.a. menntaskólafólk og myndatakandi ferðamenn en enga róna. Dagmamman tók við barnavagninum og áður en ég hélt til vinnu fékk ég mér súpuskál í eldhúsinu og kíkti í blaðið.

Í einum kúrsinum erum við að vinna með nákvæmlega þetta. Hvernig var dagurinn í dag? sem skýrir þessa nokkuð nákvæmu lýsingu sem hér fer. Eftir vinnu kíkti ég til ömmu og náði í jólaóróana úr háa skápnum til vinstri inni í svefnherbergi. Amma spurði mig hvort ég tryði á endurholdgun og við ræddum það yfir tebolla ásamt kryddi af þjóðfélagsmálum og þó henni finnist Steingrímur J. góður ræðumaður er hún hrædd um að ,,kommúnistaflokkurinn" vilji bara komast til valda.

Þegar heim var komið náði ég einum kaffibolla áður en arkað var út í dimmuna til að ná í barnið sem sefur svo miklu betur úti heldur en inni. Skiptar skoðanir fjölskyldu barnsins eru um útisvefn barna, en í Kanada er fátítt að börn séu látin sofa úti. Heima tók við undirbúningur kvöldmatar þar sem þetta var mitt kvöld í að sjá um matinn og ég tók til við að gera 9 tómata tómatsósu með chili, lauk og sveppum sem var borin fram með spaghetti. Nú geri ég ráð fyrir að barnið sé sofnað og að stjörnurnar vaki yfir okkur.

3131313131313131 áramót

Við útskrift í gær stóð ég stjörf á meðan nemendurnir stilltu sér upp með mér, einn og einn í einu fyrir myndatöku. Við myndatökur verð ég alltaf vör um mig og hugsa hvernig ætli þessi mynd komi út? Enn hef ég ekki þróað upp Zoolander/myndatöku-andlit með mér og er það á stefnuskránni fyrir næsta ár sem bíður mín, árið sem ég verð þrjátíuogeins árs. Helena las upp frumsamið ljóð (ein a4 síða) á pólsku sem var mjög svo hjartnæmt. Það fjallaði um hvernig Ísland hefur verið henni sem móðir þrátt fyrir þá erfiðleika sem nú steðja að í landinu og hvernig Ísland tekur opnum örmum á móti fólki alls staðar að. Þar sem ég tala ekki pólsku fékk ég þessar upplýsingar í gegnum þýðingu samnemenda Helenu. Kazimiera fékk tár í augun við upplesturinn. Ég var sannarlega snortin. Nemendurnir færðu mér ilmandi blómvönd og pakka sem ég á eftir að opna. Á svona stundum er gott að vera kennari. Það er líka gott að vera kennari á öðrum stundum. Ég er heppin að hafa vinnu.

Árið sem ég varð þrítug var ég líka kennari með barn í bumbu. Síðan sprakk bumban og barnið kom út. Það er hún Sophie. Hún er skemmtileg. Næstu mánuðir af þrítugasta árinu mínu liðu um eins og í stjörnuþoku. Ég man bara ekki neitt þangað til fór að vora. Þá kom sumarið með sól í lofti og í sinni. Núna er síðan kominn vetur, svo hratt sé farið yfir sögu. Á morgun verða friðsamleg mótmæli í 6. sinn á Austurvelli. Á sama tíma verður sherryflaskan sem mér áskotnaðist dregin fram og dreitill borinn fram með vöfflunum. Komdu ef þú þorir.

Updates frá kanadísku tengdó:

This was an exciting week with the election of Obama - we are really happy and my brother Bill put it this way: for the first time since November 22, 1963 when Kennedy was assassinated, he could think of the US without a knot in his stomach. It was like a great weight was lifted from all of us. I agreed remembering how depressing everything was after the assassination. The arrival of the Beatles helped, but the world still seemed to be spinning out of control into violence and chaos with the most unimaginable things happening and mostly bad news. Obama may actually be able to achieve what Lennon wrote about in Imagine. It puts a lot of expectation on him, but the fact that a black man could be elected and that he seems to have so much to offer is in itself a kind of cosmic shift. I hope he remains safe and whatever flaws he has he will accomplish some good. We might even be able to drop cynicism and adopt idealism and optimism. You young people must feel good about this.

þetta helsta

Þegar kurteisi kom upp á pallborðið í einni kennslustundinni voru eftirfarandi atriði nemendum efst í huga hvað varðar siði og venjur í þeim efnum:

Að vaska upp með látum – þá telst uppvaskarinn greinilega reið/ur og bent var á að það er líka hægt að vaska upp hljóðlega í flýti. Semsagt leggja leirtauið hljóðlega niður.
Að stíga fast niður til jarðar þegar gengið er – talið vera óþarfi, sýndu jörðinni frekar virðingu og ekki meiða hana!
Að sýna eldri virðingu með því að lúta höfði þegar þú mætir þeim og hlusta á þau.
Að bjóða góðan daginn, þ.e. viðurkenna aðra sem deila sama rými, t.d. á gangi eða á gangstétt.
Að tala milli herbergja – hvers vegna að kalla þegar þú getur verið augliti til auglitis?
Að sleikja fingurna þegar borðað er – hundslegt og ekki æskilegt að sitja til borðs með fólki sem hagar sér svoleiðis.
Að smjatta, borða með opinn munn og að prumpa og ropa fyrir framan aðra– hvaða siðmenntaða fólk gerir það?

Annars bara allt í gangi. Nógur fiskur, svo mikill að kennsla fellur niður í HB Granda þessa vikuna. 2 nýir einstaklingar nýkomnir í heiminn í kringum mig sem er sérstaklega gleðilegt. Nóvember verður spennandi viðbót í framhaldssöguna mína sem er auðvitað óskrifuð. Mig langar að lesa fullt af bókum og stefni á að endurnýja bókasafnskortið. Fyrst væri þó við hæfi að klára Brick Lane sem er á náttborðinu. Jóla hvað?

p.s. spes kveðjur til Hjördísar, Atla Steins, og auðvitað litla bróðurs.

andartakið

Vikurnar mínar eru þéttsetnar þetta haustið. Þess vegna líður tíminn svo hratt. Dóttir mín búin að vera jafn lengi úti og hún var inni (þó faktískt hafi hún verið nær 10 mánuðum að vaxa innan í mér). Hvað gerist núna? Ég hlakka til að sjá hvað hver dagur ber í skauti sér þó stundum sé svolítið erfitt að vakna þegar veturinn leggst yfir landið. Hef núna kamfórustein á náttborðinu til að þefa af í morgunsárið.

Ég kenni íslensku fyrir erlent starfsfólk á vinnustöðum hér í borg. Ég velti því fyrir mér hvort einhverja vinnu verði að hafa í þessum geira eftir áramót þegar þessum námskeiðum sleppir í desember. Nemendur mínir eru líka ringlaðir og vita ekki í hvorn fótinn sé betra að stíga, þrauka hér eða þar.

Í Bónus í dag dró maðurinn fyrir framan mig upp þrjú greiðslukort sem öllum var synjað og úr varð að hann varð að skila matvörurnar eftir á kassanum. Nágrannakona mín er döpur yfir ástandinu, svo döpur að tár runnu þegar við spjölluðum í stigahúsinu í dag. Nú er ráð að vera skapandi í lífstíl okkar, einblína á kærleikann og þakka fyrir kraftaverkið í hverju andartaki.

Hápunktur föstudagskvöldsins var þegar nornin las í spilin mín og talaði um það sem ég var að koma úr, núverandi aðstæður og þangað sem ég stefni. Mjög svo hressandi viðbót við tónleikana í Iðnó en hluti af Sequences engu að síður. Nornin las í spil nokkurra vina minna og öll túlkuðum við það sem kom upp eitthvað sem passaði mjög vel við hugarástand okkar. Í Iðnó sá ég Bedroom Community settið sem náði hápunktinum fyrir mig með Valgeiri Sigurðssyni. Dr. Spock og Seaber voru einnig á dagskránni það kvöldið.

Á laugardaginn var hápunkturinn Lasagna matarboð hjá góðu fólki sem endaði í fagurrauðum Cosmopolitan. Lítið fór fyrir tónlistarlegri upplifun það kvöldið nema fyrir Junior Boys og Robots in Disguise.

já Airwaves.
Hingað til: Benni Hemm Hemm, Mammút, Mae Shi, Fuck Buttons, XXX Rottweiler, FM Belfast.

Amman Betty á besta tíma í heimsókn. Hún mætti meira að segja með tösku sem lítur út eins og Mary Poppins taska. Með old school trix fyrir börn eins og að gefa þeim mulinn klaka þegar þau vilja ekki drekka vegna horstíflna. Foreldrarnir nýgræðingar en allt gengur vel.

Góða helgi.

Símtal dagsins

drrriiiiing.

ak: halló
kona: er alex við?
ak: nei hann er ekki við.

þögn.

ak: hver spyr?
kona: mamma hennar alexöndru
ak: jáaaá,

þögn.

kona: ok bæ...

Þetta símtal átti sér stað nú um hádegi, númerið birtist sem out of area á símtólinu, konan talaði íslensku með erlendum hreim.
Eins og staðan er nú sé ég möguleikana sem eftirfarandi:
1. mamma hans alexar að æfa sig í íslensku áður en hún kemur bráðum í heimsókn og greinilega búin að æfa sig mjög vel í hreimnum en ekki alveg með eignarfornöfn og beygingu eiginnafna á hreinu.

2. nr.1 plús að alex er búinn að fara í aðgerð til að leiðrétta kyn sitt og búinn að láta mömmu sína vita.

3. Skakkt númer þar sem tilviljun ein réð því að verið var að reyna að ná á manneskju sem heitir líku nafni. Þetta er nokkuð raunhæfur kostur fyrir utan það að í símaskránni er alex skráður undir sínu fulla nafni sem byrjar ekki alex...

Myndirnar fara hægt inn í tölvuna mína þar sem hún er alltaf að gera eitthvað annað. Kaldur vindur í kvöld og ég sá glitta í Norðurljósin.

kúkínögl

Að bera hönd sína að andlitinu og finna gamla kúkafýlu úr pínulitlu kúkakorni fast undir einni nöglinni getur orðið leiðigjarnt dag eftir dag.

Daycare

Fyrsti í yoga í gær, fyrsti í dagmömmu í dag.
Ég tók einn sundsprett á meðan pían var ein í fyrsta skipti (stefnt er á 12 - 17 í framtíðinni). Aðskilnaðarstefnan, brjóstagjafaminnkun, öðruvísi frelsi fyrir móður og dóttur, gleði, grátur og gaumur.

Saftað í koníakflöskur. Galdrað á meðan hrært var í. Heppin að eiga mömmu sem kennir manni svonalagað. Spurning um að fiffa garðinn fyrir veturinn?

Svipmyndir úr smábæ

Hádegismaturinn var yfirleitt aðalmáltíð Madame Adeleine Blanc. Með henni fögnuðum við 93 ára afmæli hennar með ís og köku. Annars borðuðum við oft hádegismat með Adeleine ömmu Sophie Lavoie og Manon Lavoie, vinkvenna okkar. Hádegismaturinn var líflegur og oft rifist hátt og hvellt yfir saltmagni, edikmagni í salatdressingu, hvort morðinginn væri kominn aftur í götuna, hvort hann hefði tekið saman við yngri konuna á meðan hann sat inni, hvers vegna stólarnir fúna, nú eða hvort smábörn megi borða sykur, baguette og banana. Það var gaman. Adeleine elskar Scrabble og eftir hádegismatinn, áður en Siestan hófst spilaði hún oft við Sophie og Manon. Adeleine átti það til að svindla svolítið í spilinu.

Í öll þau ár sem Adeleine var gift Henri Blanc sem dó í fyrra sá hún um fjármálin og heimilið. Henni tókst að halda vel á spilunum og á nú enn íbúð í Marseille auk hússins sem hún býr í í Ribiers. Engin króna fór framhjá henni eða þar til Henri birtist einn daginn með umslag handa henni fullt af peningum. Hún spurði engra spurninga og enn veit enginn hvaðan peningarnir komu.

Adeleine var fyrst til að segja mér að Frakkar hefðu unnið Íslendinga í handboltanum hér á dögunum, en ég vissi ekki af leiknum. Hnén eru farin að láta segja til sín, en Adeleine fer oft á tíðum í styttri gönguferðir, sest á bekkinn fyrir ofan þorpið og horfir á fjöllinn með lokuð augun. Hnén eru þó ekki það slæm að hún rýkur upp úr eldhússtólnum og ætlar að æða út við heitar umræður þegar hún er gagnrýnd. Enn litar hún hárið á sér ljóst þó það sé orðið hvítt og notar stafinn sinn til þess að slá fíkjunum sem eru í vegi hennar á götunni.

Yngri kynslóðin átti líka sínar sögur. Einn af kunningjum okkar talaði opinskátt um reynslu sína af vændiskonum og ætlaði að hætta að hitta þær 15. september. Sá hinn sami hafði gefið út bók, en aldrei komst ég að því um hvað hún fjallaði. Önnur reddaði 9 manna gulum bíl (með stýrinu vinstra megin) til þess að koma okkur á tónleika. Eplauppskeran var að byrja og farandverkamaðurinn sá eina möguleikann á skemmtun á kvöldin að ríða. Hundur bareigandans dó. Faðir hins bareigandans (21) keypti barinn handa honum, vann sjálfur í eitt ár á barnum verandi í ársleyfi frá vinnunni sinni áður en hann tók son sinn úr skóla þá 16 ára til þess að sjá um barinn.

Skemmtun okkar, litlu fjölskyldunnar fólst í því að vera saman í nýju umhverfi. Við fórum reglulega í sund, bæði í gilið og í sundlaugina. Nokkrar ferðir á barinn á hverjum degi var algengt enda tókum við þá meðvituð ákvörðun um að kaupa ekki kaffivél, þar sem það var engin í hesthúsinu, heldur fara frekar á barinn og hitta fólk. Það gekk vel, enda bærinn lítill og vinalegur. Jazzkvöldið og kvöldið þegar cover-hljómsveitin spilaði á torginu hjálpaði okkur líka til við að kynnast stemmningunni.

Aix-en-Provence var heimsótt, enda hittumst við kæri þar fyrst og ekki hægt að sleppa því. Sú borg hefur mikið breyst á 11 árum. Ég verð samt að taka til greina þann möguleika að ég hafi breyst. Mér fannst þó sama lyktin vera til staðar. Heit borgar-matar-sólar-hellu-lykt. Einn daginn röltum við í garðinn (Parc Jourdan) í Aix til þess að slappa af og njóta blíðunnar. Ég vildi gefa brjóst í skugga og fann lausan bekk við hliðina á unglingahóp. Yfirleitt hef ég gaman af því að vera í návígi við ólíka hópa þjóðfélagsins og kippti mér ekkert upp við það þó þau reyktu hass og ærsluðust. Það var þegar einn strákanna tók upp hníf (týpan þegar blaðið þýtur upp þegar maður ýtir á takka að ég held) að mér stóð ekki á sama og við tókum saman föggur okkar til að færa okkur um set og klára brjóstagjöfina á öðrum sólríkari bekk.

Marseille var jafn hávær, rykug og skítug og mig minnti, en yndislega lifandi og litrík. Þar kynntumst við Béatrice og Eric sem vinna hjá félagsþjónustunni í Marseille. Já, best að taka það fram að allir þeir Frakkar sem við kynntumst púuðu á Sarkozy. Skv. Béa og Eric er ástandið ömurlegt í Marseille þegar kemur að minnihlutahópum. Fátækt hefur aukist til muna en Béa vinnur við að hlúa að börnum innflytjenda sem búa við erfiðar aðstæður, skoða aðstæður þeirra, fara með þau í réttarsal o.þ.h. og Eric vinnur með fólki sem er í vændi (80% kvenna og 20% karla). Í Marseille var Alex spurður hvar hægt væri að kaupa sterkt dóp og þjónninn á litla tapasbarnum kallaði einn viðskiptavininn (kvk) hóru eftir að henni fannst reikningurinn eitthvað hár.

Þess utan var líf okkar þriggja rólegt og notalegt og ég er þakklát fyrir að hafa átt svona góðan tíma. Sophie Magdalena varð veik í fyrsta skipti og við fórum á sjúkrahúsið í næsta bæ (þar sem ekkert er í Ribiers) og fengum jafn góða þjónustu og er sýnd í myndinni Sicko. Sophie jafnaði sig fljótt án lyfja (Roseole var nafnið á pestinni). Það var líka gott að fá að upplifa það að það er ekkert mál að ferðast með ungabarn. Við komumst meira að segja fram fyrir röðina í Louvre vegna þess að við vorum með kerru! Í fyrsta sinn fórum við skötuhjú í Louvre höllina til að berja listina augum. Nutum nokkurra daga í París á leiðinni heim og fórum fótgangandi út um allt auk þess að taka Batobus (Signu-strætó). Í París heimsóttum við líka Moskuna og Notre Dame dómkirkjuna (í fyrsta sinn) og vorum yfirhöfuð mjög staðfastir ferðalangar. Nú er bara að detta inn í íslenska raunveruleikann. Spennandi sjómennska á sólríkum dögum.